Havenstad Makassar

Datum: 24-26 Mei 2002

Vanuit Flores pakken we de boot naar Sulawesi. Ujang Pandang is de officiele naam van de stad waar we naartoe varen. Volgens de schema's van Pelni, de nationale passagiersboten maatschappij, heet de bestemming echter nog altijd Makassar. Ooit was dit de standplaats van een machtig koninkrijk. Dat dit al lang verleden tijd is weerhoudt de mensen er niet van de illustere naam te blijven gebruiken.

Pelni perikelen

Het verkrijgen van een kaartje voor de Pelniboot was dit keer nog niet zo eenvoudig. In Maumere proberen we bij het kantoor van Pelni te achterhalen wanneer de boot precies vertrekt. Het Pelni schema, bijna nergens te krijgen en zeer moeilijk te ontcijferen, vermeldt een andere vertrektijd dan wat de mensen ons proberen duidelijk te maken. Hierdoor is ook de datum nu discutabel, omdat 1 uur 's nachts op 23 mei volgens ons dus 24 mei moet zijn. Maar zekerheid daarover krijgen we niet, ondanks de van verschillende kanten aangeboden hulp.

Omdat we de dagen voor vertrek niet in Maumere willen verblijven, willen we direct een kaartje kopen. Helaas, dat is niet mogelijk. Maar dan verschijnt Hans ten tonele. Deze aardige Florinees wil ons graag helpen en zal de kaartjes voor ons kopen zodra dat mogelijk is. Wij kunnen dus met een gerust hart naar het strand van Waiterang, ware het niet dat Hans verwarring blijft zaaien met vertrektijden, dagen en datums.

In Waiterang komen we er via andere toeristen achter dat de boot een dag vertraging heeft. Ook Hans geeft nog een berichtje met iemand mee om ons hiervan op de hoogte te stellen. Toch gaan we op de 23e maar even naar Maumere, waar Hans nog geen kaartjes gekocht blijkt te hebben. Niet direct zijn schuld, want kaartjes voor de 2e klas blijken helemaal niet te verkrijgen. We moeten op de boot onze Ekonomi-kaartjes maar proberen om te ruilen.

Luxe op de boot

Na nog wat schrikverhalen over een extra 10 uur vertraging gaan we de 24e met 6 man op weg naar de haven. We vrezen het ergste, maar zijn dolblij als we de "Awu" op tijd (afgezien van die ene dag dan) zien binnenvaren. Op de boot kunnen we ook nog eens heel vlot onze tickets voor 2e klas inwissellen. En zo zitten we even later met Kris en Paulien heel relaxed in een privéhut inclusief toilet en douche met warm water!

De oversteek naar Sulawesi verloopt vlotjes. De nacht is zo voorbij en er zijn genoeg zitplaatsen op deze boot om de dag op dek door te brengen. Om 1 uur komt de haven al in zicht en een weinig later worstelen we ons naar buiten en het schip af. De hitte overvalt ons direct zodat we snel een bemo zoeken om ons naar een hotel te brengen. Het onderhandelen gaat stroef omdat men niet naar beneden wil met de prijs, maar wandelen staat ons op het moment ook niet aan dus accepteren we de prijs maar. En even later staan we voor de Legend, het backpackershostel van Ujang Pandang.

De Legend heeft gehorige kamers zonder ramen en gezamenlijke douche en toilet. De aanwezigheid van andere reizigers en het verschaffen vn informatie vergoedt echter alles. We ontmoeten een Duitser die maar liefst 7 jaar vrij heeft genomen om te reizen en een Nederlander die in Indonesië de omgekeerde route van ons volgt. We wisselen dus veel ervaringen uit voor ons vervolg op Sulawesi.

Grote stad

Dan gaan we snel de stad in op onderzoek uit. Ujang Pandang is een grote stad, met de faciliteiten die we al lang hebben moeten missen. Eerst dus naar een Internet cafe, waar we het thuisfront weer eens kunnen informeren over onze verblijfplaats. Dan naar een bank om te pinnen. En tenslotte naar een supermarkt, al heeft die niet veel meer dan de lokale winkeltjes elders in Indonesië.

's Avonds gaan we op zoek naar wat eten. De eetstalletjes aan de boulevard blijken verdwenen te zijn, en een paar restaurants blijken wel erg duur. Dus maar eeb klein restaurantje, waar we het bier met ijs moeten koelen en het menu beperkt is. Maar altijd nog beter dan de MacDonald's en KFC die Ujang Pandang ook heeft. Na het eten maken we nog een wandeling over de boulevard. We worden flink aangestaard maar men is heel vriendelijk. We horen veel "Welcome to Makassar". Op straat doen wat jongens aan fietsacrobatiek en daar blijven we even naar kijken.

Fort Rotterdam

We blijven niet lang in Makassar, maar we willen natuurlijk wel even fort Rotterdam zien. Dit bestaat uit een groot ommuurd terrein met koloniale gebouwen. Het is zondag en er zijn ook erg veel lokals. En iedereen wil een praatje met ons maken. We worden zelfs uitgenodigd om vragen te beantwoorden in een clubje dat Engels oefent. En iedere keer dat we weer wat mensen afgeschud hebben komt de volgende. Aardige mensen allemaal, maar je wordt er wel moe van. Het museum in het fort laten we daardoor maar links liggen, we hadden toch al gehoord dat het niet veel was. In plaats daarvan lopen we over de oude muur terug naar de ingang.

De rest van de middag zitten we in het Internetcafe verhalen en fotoos te sturen. De snelheid van de verbinding is fantastisch, en we zijn weer helemaal bij als we teruggaan. Mooi zo, want de rest van Sulawesi is nauwelijks voorzien van Internet.

Ujang Pandang is vooral een grote stad, waar behalve het fort weinig bezienswaardigheden zijn. Toch is het er plezierig toeven, de mensen zijn aardig en het is goed om weer eens alle westerse faciliteiten voor handen te hebben.

Ga terug naar: Flores

Ga door naar: Begrafenis in Tana Toraja

Ga naar het overzicht van Indonesie

Wereldreis zonder vleugels