Drakenbootcruise

Datum: 11-14 Mei 2002

Op Gili Air worden we al snel aangesproken door mannetjes die allerlei tours aan de man willen brengen. Eén van die tours spreekt ons wel aan: een boottocht van 4 dagen vanaf Lombok, langs Sumbawa naar Komodo, Rinca en uiteindelijk Flores. Onderweg kunnen we snorkelen, zwemmen, relaxen en, vooral, de Komodo draken bekijken op Komodo en Rinca. Een prima alternatief voor de lange busreis over Sumbawa die we anders zouden moeten nemen.

Lombok

Om 8.30 uur gaan we met de boot van Gili Air naar het "vasteland" van Lombok. Op deze boot ontmoeten we Kris en Paulien, die ook de trip geboekt hebben. Op Lombok wachten we tot de rest ook van de eilanden gearriveerd zijn en wandelen we naar de bus die ons naar Mataram brengt. Deze bus blijkt niet al te groot voor de 18 toeristen die erin gepropt moeten worden. Dan zien we de bui al hangen, want er was een maximum van 15 aangegeven. Maar met de begeleiders buiten de bus hangend gaan we gewoon op weg.

De weg naar Mataram is erg bochtig en gaat soms steil omhoog. Bij bijna iedere bocht staan wel een paar aapjes toe te kijken hoe we langs rijden. Maar Sabine heeft daar geen oog voor, ze kan door de propvolle bus niet naar buiten kijken en wordt daardoor kotsmisselijk, maar ze slikt die kots dapper weg. Na een uurtje komen we aan in Mataram, waar we nog even kunnen pinnen en inkopen doen voordat we doorgaan. De rest van de trip gaat over redelijk vlak terrein. Na 2 uurtjes komen we aan in Labuan Lombok, een havenstadje aan de oostkust van Lombok.

De boot

We lopen snel naar de boot om een plekje bovenop te veroveren. Onder op het dek kon het wel eens druk worden dus dat lijkt de beste plek. Alle rugzakken moeten echter onderin het ruim worden geladen, en bovenin zitten we vlakbij de uitlaat en dus de herrie. Toch blijven we er zitten, samen met Kris en Paulien en een Zweeds stel, Mats en Ulrica.

Als we de haven uitvaren krijgen we bovenop nog gezelschap van een ander stel. Een Franse vrouw van middelbare leeftijd heeft een Indonesische jongen aan de haak geslagen. Ze gaan heel klef zitten doen en we irriteren ons er mateloos aan. Zo goed en zo kwaad als het gaat proberen we toch van het mooie uitzicht op de eilanden van Lombok en Sumbawa te genieten.

Voor anker

Tegen zessen wordt de motor afgezet en keert de rust terug boven op de boot. We bevinden ons voor het stadje Alas aan de noordkust van Sumbawa. Hier gaan we voor anker om de nacht door te brengen. We worden ook nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang voordat we naar beneden worden geroepen voor het diner. We krijgen rijst, noedels en groenten voorgeschoteld en met wat ketjap en sambal smaakt dat prima.

Na het diner vragen we ons af hoe het met de beloofde matrassen zit. De bemanning duikt in het vooronder en haalt wat matrassen naar boven. Maar helaas, zoals we al vreesden is de boot berekend op 15 mensen en zijn we met 18. Wij hebben al snel 6 matrassen naar boven geloosd, en gelukkig hebben er een paar hangmatten bij zich, zodat alles toch nog goedkomt. De rest van de avond vermaken we ons met yahtzee en wat ouwehoeren voor we al vroeg naar bed gaan.

Botsing

Om 3 uur 's morgens worden we opgeschrikt door de startende moter. Het is nog pikkedonker maar toch besluit men al op weg te gaan. Het valt niet mee om daarna nog door te slapen, zeker niet omdat we tot tweemaal toe door geschreeuw weer wakker worden. Beide keren komt het van vissersboten die in onze weg liggen, eenmaal komt het zelfs tot een botsing. Geen wonder omdat de boten nauwelijks verlicht zijn.

Snorkelstops

Om een uur of 7 kunnen we het slapen echt niet langer meer rekken. We staan op en even later is er ook al ontbijt, brood met boter en jam, suiker en thee. Als dat op is arriveren we ook bij Pulau Moyo en onze eerste snorkelplek van de trip. Maar helaas, er zijn natuurlijk ook niet genoeg snorkels aan boord. Ondanks dat sommigen hun eigen snorkels hebben kunnen we dus aanvankelijk niet snorkelen. Pas wanneer Ulrica en Mats uit het water komen, kunnen we hun snorkels lenen en alsnog, zij het kort, van de onderwaterwereld genieten.

De tweede stop is bij Pulau Satonda. Op dit eiland is een vulkanisch meer wat de meesten gaan bezoeken. Wij maken van de gelegenheid gebruik om de snorkelspullen van Mats en Ulrica te lenen terwijl zij op het eiland zijn. En zo kunnen we rustig van het koraal genieten, waarbij Sabine zelfs een zeeslang ziet.

Bij de laatste stop van de dag wordt er gegeten en daarna keuvelen we wat met de andere passagiers als plots de motor weer gestart wordt. Blijkbaar gaat men in het donker varen en inderdaad, we horen dat het de bedoeling is om de hele nacht door te varen. Die nacht is het dus lastig om in slaap te komen, en dit keer worden we wakker doordat de motor plots afgezet wordt. Het doorslapen daarna kost aanzienlijk minder moeite.

Beklimming

Toch staan we weer vroeg op want het ontbijt wordt geserveerd: bananenpannenkoek. We zijn aangelegd in een baai van het eiland Laba, en hier kunnen we aan land om een heuvel te beklimmen. Dit doen we uiteraard en de beloning is een prachtig uitzicht. Voor de terugweg kiezen we een andere route, maar bij gebrek aan pad moeten we door het hoge gras en dat valt op een steile helling niet mee. Maar we komen heelhuids weer terug bij de boot.

De volgende stop is Red Beach op Komodo eiland, waar weer gesnorkeld kan worden. Het nieuwe van het snorkelen is er bij de meesten een beetje af, zodat het gebrek aan snorkels minder wordt. Gelukkig maar, want er zijn vele mooie dingen te zien onderwater. Patrick ziet ondermeer een inktvis, en beiden zien we onze eerste schildpad in het wild. Prachtig hoe die dieren door het water "vliegen".

We zijn dus al bij Komodo aanbeland, maar de ingang van het nationale park is aan de andere kant, waar we dus naartoe varen. Onderweg raken we eerst de korte broek van Patrick kwijt, en vervolgens de op Lombok aangeschafte kippen. Allen worden weer uit zee opgevist, en de kippen worden vertroeteld alvorens ze weer terug in de kooi gaan.

Draken

We maken op het eiland een wandeling onder begeleding van een parkranger. We beginnen bij de hutjes van het hoofdkwartier van het park. En verdomd, daar is meteen de eerste draak. Hij ligt eerst een beetje lui te wezen, maar hij is niet zo gediend van onze aanwezigheid en gaat dus aan de wandeling. Een machtig gezicht hoe deze enorme (3 meter) reptielen zich traag waggelend voortbewegen. Er wandelt ook nog een wild varken voorbij, maar te ver van de draak voor een aanval.

Als iedereen z'n foto geschoten heeft gaan we verder en bij de volgende hutjes liggen er maar liefst 3!! Weer bewonderen we ze, ditmaal van bovenaf omdat ze bijna onder de veranda van een hut liggen. De adder die boven ons hangt merken we later pas op. Tijdens de verdere wandeling over het eiland zien we verder geen draken meer. Wel een hert en een paar varkens, maar de draken houden zich schuil. Marcus, een Engelsman in de groep, had het goed gezien, hij bleef in het hoofdkwartier achter.

Toch voldaan klimmen we van de steiger weer de boot op. Een hele tour, want het is nu eb en de boot ligt dus een meter dieper. Als iedereen aan boord is blijkt de boot zelfs vast te liggen. Alle mannen dus het water in om mee te duwen, wat uiteindelijk ook lukt. We varen nog even langs een kolonie vliegende vossen, en gaan dan voor anker bij Komodo dorp.

Hans Eijsvogel

Als diner hebben we dit keer......kip. En omdat de biervoorraad slinkt gaat Marcus samen met de kapitein per kano naar het dorp. We wensen hem veel succes om in een strict moslimdorpje op een eiland in het midden van nergens bier te vinden. Maar verdomd, hij keert succesvol weer terug. Het gerstennat inspireert de Engelsen, onder aanvoering van verslaggever Dan, tot het houden van paardenraces. Als een ware Hans Eijsvogel schreeuwt hij de paarden (schoppen, ruiten, klaveren en harten aas) naar de finish. We zetten hierbij nepgeld in en dragen malle hoedjes, zoals bij de Engelse paardenrennen gebruikelijk. En het bleef nog lang onrustig op de boot, mede ook door het dansen en zingen (?) van de doofstomme matroos.

Beroofd

Voor het slapengaan komen we er opeens achter dat we geld missen. Uit onze buidel is 200.000 Roepia gehaald. We melden het aan de kapitein die zijn bemanning bij elkaar roept. De doofstomme matroos barst in snikken uit en de rest kijkt sip. De kapitein houdt een heel verhaal over Moslim zijn en verantwoordelijkheid nemen. Hij belooft ons terug te betalen en dat doet hij de volgende dag ook. Wij zijn hem daar dankbaar voor, maar blijven met een vreemd gevoel zitten. Er is gewoon een dief aan boord, of is er toch iemand anders op de boot geweest? Maar waarom nam die dan niet al het geld mee?

Na een relatief rustige nacht en het ontbijt komen we aan bij Rinca eiland. Ook hier komen Komoda draken voor en maken we weer een wandeling. Maar weer zien we alleen draken bij de hutten. De ranger vertelt ons dat het al te heet is voor de draken en dat ze zich schuilhouden in het hoge gras, ver weg van de toeristenpaden die we volgen. De draken bij de hutten komen af op het afval dat de mensen achterlaten.

Aankomst op Flores

We maken nog een snorkelstop en dan blijken we al naar Flores te varen. Op weg daarnaartoe valt de motor echter uit en blijkt de benzine op te zijn. We houden een andere boot aan (de boot met andere toeristen die hetzelfde traject vaart) en met een kano wordt benzine gehaald. En dan varen we Labuan Bajo op Flores binnen. Hoewel we nog een nacht op de boot te goed hebben, besluit iedereen aan land te gaan, en wij dus ook maar. 's Avonds hebben we nog wel een afscheidsdiner met alle bootpassagiers, waarbij we genieten van het mooie uitzicht over de baai.

Ga terug naar: Uitrusten op Gili Air

Ga door naar: Flores

Ga naar het overzicht van Indonesie

Wereldreis zonder vleugels