Uitrusten op Gili Air

Datum: 6-10 Mei 2002

Op Bali horen we via de e-mail dat Sandie en Alex, de Schotse meiden die we ergens in Indonesie weer zouden ontmoeten, op Gili Air zitten. We waren zelf ook al van plan op dit eilandje voor de kust van Lombok wat uit te puffen, en we besluiten er dus meteen maar naar toe te gaan.

Bus-bus-boot-bus-boot-boot

De trip naar Gili Air is er één van veel overstappen. Van ophaalbus naar Bali-bus, dan op de veerboot naar Lombok, waar een bus ons naar Sengigi brengt. Vandaar in een kleine boot naar de Gili eilanden (3 stus) waar we weer moeten overstappen op een bootje naar het juiste eiland. Grappig om te zien is dat de meeste reisgenoten chagrijniger worden naarmate de trip vordert. Ze zijn duidelijk niet gewend aan het wat minder comfortabele reizen en de onvermijdelijke vertraging. Voor ons is het appeltje-eitje, we hoeven onderweg niets zelf uit te zoeken!!

Dengue

Zodra we voet aan wal zetten op Gili Air ziet Sabine op een terras Sandie en Alex zitten. Puur toeval natuurlijk en we schuiven meteen aan, de mannetjes negerend die ons naar verschillende bungalows willen brengen. We hebben veel bij te praten, met name over de Dengue fever (knokkelkoorts) die Alex in Thailand heeft ogelopen en 2 weken in bed gehouden heeft. Het wordt dus een latertje en uit gemakszucht checken we uiteindelijk in in een bungalow naast Sandie en Alex.

Uitzichten rondom

De volgende morgen maken we een tocht rond het eiland. Gili Air is maar heel klein en er rijden geen auto's of brommers. Het enige vervoer is per paard en wagen of fiets, heerlijk rustig. Vanaf de zuidzijde, waar wij zitten, en de oostzijde kijk je zo tegen Lombok aan, slechts een kilometertje verder. Aan de westzijde kijk je tegen Gili Meno aan. Daarachter ligt weer Gili Trawangan, het feesteiland waar het wat drukker, lawaaierig en smerig is. Tenslotte zie je in de verte nog het silhouet van de Gunung Agung, een vulkaan op Bali. Aan uitzichten dus geen gebrek.

Om niet al binnen het uur terug te zijn blijven we hier en daar even zitten om een drankje te nemen. Hierbij nemen we ook nog een kijkje bij de bungalows. Hoewel onze bungalow iets duurder is dan de meeste anderen, vinden we het verschil te klein voor het gehannes van verhuizen en vinden we het ook wel lekker om een westerse wc en wat betere service te hebben. We blijven dus zitten waar we zitten de komende dagen.

Baard

Dan vinden we het tijd worden voor een scheersessie. Vanaf Kuala Lumpur heeft Patrick zich niet meer geschoren om te zien hoe een baard hem staat. De geleidelijk everandering is ons eigenlijk tegengevallen, en nu begint met name de snor te irriteren. De baard gaat er dus weer af, en wel in fases. We zien dan achtereenvolgens Patrick met Bakkebaarden en ringbaardje, alleen het ringbaardje (ook wel pratende k** genoemd), met snor en sik en tenslotte alleen snor. De resultaten zijn onverwacht verbluffend. Met snor en sik is hij net een VOC regent en ook de bakkebaarden met ringbaard misstaan niet. Als ook de snor eraf is moeten we weer helemaal wennen aan het blote billengezicht, dat hadden we toch niet verwacht.

In plaats van rondom het eiland maken we ook nog een tocht dwars over. Hier staat dus het dorpje met locals. Grappig te zien hoe hier het dagelijkse leven op de ouderwetse manier draait, ondanks de toeristen die even verderop toeven en waar velen wat extra geld aan verdienen. De woningen zijn vaak hutjes, maar hier en daar staat dan toch een mooi stenen gebouw, waarschijnlijk van een westerling die één van de drie duikscholen runt. Maar anders dan dat is het een authentiek dorpje.

Relaxen

Op Gili Air (eiland water, uit te spreken zoals onze moeders zouden doen) doen we verder weinig. Zwemmen en snorkelen vanaf het eiland (zelfs een boottocht is ons teveel) en praten met bekenden. Behalve Sandie en Alex komen we ook nog de twee Frans canadezen tegen die met ons de reis van Singapore naar Sumatra maakten. Leuk om die weer te zien. En tenslotte ontmoeten we een Nederlander (van Indonesische komaf, dat wel) die hier een bungalowparkje runt en half in Nederland en half hier woont. Hij komt hier helemaal tot zichzelf en we kunnen daar iets bij voorstellen.

Ga terug naar: Ubud op Bali

Ga door naar: Drakenbootcruise

Ga naar het overzicht van Indonesie

Wereldreis zonder vleugels