Ko Pha Ngan: tropisch eiland

Vanuit het guesthouse in Bangkok hebben we de reis richting het tropische eiland Ko Pha Ngan geboekt. Het ligt naast het zeer toeristische Ko Samui, en heet een stuk rustiger maar even mooi te zijn. Om er te komen moeten we eerst met een nachtbus naar het plaatsje Surat Thani om vervolgens de boot naar het eiland te nemen.

De busrit verliep niet helemaal zonder problemen. Eerst was er iets met de versnelling, deze kwam niet verder dan in zijn twee. Onderweg dus een uurtje stoppen om dit te verhelpen. Toen dit gemaakt was en we weer op weg gingen begon het te regenen. En wat blijkt, de ruitenwisser doet het niet goed. Om de haverklap werd er dus gestopt om de ramen schoon te maken. Bij een restaurantje werd deze gemaakt. Vervolgens moest de chauffeur de verloren tijd inhalen en scheurde dus de laatste paar uren met hoge snelheid over de Thaise wegen om op tijd bij de boot aan te komen. Zo goed en zo kwaad als het gaat proberen we toch nog wat slaap mee te pakken.

Ruige zee

Op de boot aangekomen was deze al vrij vol. Na ons werd er nog een buslading mensen bijgepropt en konden we vertrekken. De boottocht begon vrij rustig. Maar toen we eenmaal richting open zee voeren werden de golven toch wel wat hoog. Om ons heen zag je aardig wat mensen ziek worden en overgeven. Gelukkig arriveerden we snel bij Ko Samui waar de meeste mensen uitstapten. Wij moesten nog een uurtje doorvaren en vooral Sabine was blij dat ze van de boot afmocht. Haar maag begon gevaarlijk op te spelen, maar gelukkig kon ze alles binnenhouden.

Bungalow hutjes

We kwamen op de boot een man tegen waarbij we een bungalow konden boeken, en dan werden we gratis opgehaald. Dit vonden we wel een goed plan en zo kwamen we terecht in een houten hut op een rots met uitzicht op zee. Op zich een mooie plek, maar we wilden toch liever een hut direct aan zee. We zijn hier dus 1 nacht gebleven en zijn de volgende dag verhuisd naar een hut aan een geweldig palmenstrandje. In die ene nacht hadden we een enorme grote duizendpoot in de badkamer. Echt een eng beest, die bovendien giftig is. En toen Patrick hem wilde killen viel dat niet eens mee. Hij was zo stug dat ie hem meerdere malen flink op zijn kop moest slaan.

Op onze nieuwe stek kunnen we eens flink uitrusten. Typisch dat juist op die momenten één van ons ziek wordt. Ditmaal is Patrick aan de race en dat weerhoudt ons om de eerste dagen iets meer te doen dan lezen, zwemmen en zonnen. En de jongens van ons hotel klimmen zo af en toe in de boom om een koosnoot voor de gasten te plukken. Ook leuk dat hier een oude Revu ligt van net na "Het Huwelijk". Zo lezen we alles van wat we eerder gemist hebben.

Brommer

Als Patrick weer wat opgeknapt is huren we een brommertje om toch wat meer van het eiland te zien. Patrick rijdt, maar bij het proefrijden vergeet hij dat hier links gereden wordt. Oeps, snel corrigeren bij de eerste tegenligger. Ons brommertje doet het verder prima, behalve bergop. Hierbij moeten we helemaal terug naar de eerste versnelling.

Het eiland is niet zo groot en voor we het weten zijn we de bezienswaardigheden al voorbij gescheurd. Maar goed, de watervallen staan toch droog en tempels kennen we zo onderhand wel. Dus tuffen we maar door naar een mooi snorkelstrand. Hier huren we wat spullen en zien we best mooi koraal. Niet spectaculair, maar toch vrij aardig. Na het zwemmen pikken we nog een terrasje met wat Nederlandse meiden die we in de bus ontmoetten en hier plots weer zien. Zij moeten met de boot weer terug, die vanwege de eb nu echter eerst voortgesleept moet worden. Wij kijken dat even aan voordat we zelf per brommer weer terug gaan.

's Avonds is er blijkbaar iets te vieren bij ons "bungalowpark". Er hangt een flink varken aan een houten spies aan het plafond. Flinke stukken worden eraf gesneden en uitgedeeld. Wij doen nog maar even niet mee om onze maagjes wat rust te gunnen.

Brand!!

We nemen nog één rustige dag voordat we het eiland weer verlaten. Heerlijk zwemmen en zonnen we wat en wachten in de middag op de zonsondergang. Dan heerst er plots commotie. Een toerist komt melden dat er verderop brand is en of we allemaal een emmer willen pakken om te gaan helpen blussen. Zo gezegd, zo gedaan en even later komen we aan bij de plek des onheils. Men was hier bezig om een klein stukje plat te branden voor de bouw van een nieuwe hut, maar men hield het vuur niet in de hand. Geen wonder als je de dorre begroeiing ziet.

Snel organiseren de toeristen zich in een lange keten. Wij hebben nog onze sandalen aangedaan zodat we een eindje de bosjes ingaan, dicht bij het vuur. En dan maar emmertjes water doorgeven. Het lijkt aardig te lukken om wat brandjes te blussen, maar telkens laait het toch weer op. We werken ons aardig in het zweet en zijn blij als uiteindelijk een brandweerwagen arriveert. Met een grote straal is het vuur snel onder controle en kunnen wij ons terugtrekken. We blussen nog wat smeulende resten en slaan elkaar op de schouders. Geeft toch een aardig saamhorigheidsgevoel, dat reddingswerk.

Na een kleine week nemen we afscheid van Ko Pha Ngan. Het is een mooi eiland met prachtige stranden. We zijn nu echter redelijk uitgerust en raken dan al snel verveeld van het niks doen. Dit keer nemen we een grote veerboot die geen last heeft van hoge golven. Zal je net zien dat de zee dan uiterst kalm is.

Ga terug naar: Bangkok, de grote metropool

Ga door naar: Hat Yai en Songkla in Zuid-Thailand

Ga naar het overzicht van Thailand

Wereldreis zonder vleugels