Busrit Warschau-Vilnius

Datum: 22 November 2001

Om overland naar Rusland te komen ligt de trein voor de hand. Maar, die gaat door Wit-Rusland, een lelijk land waar je bovendien een duur visum voor nodig hebt. Wij kiezen voor een route door de Baltische staten, maar hier is het handiger om per bus te reizen. En dus maken we kennis met een busrit op z'n Pools...

Een bont gezelschap

Na het vervoer per metro en bus naar het centraal busstation in Warschau hebben we nog ruim een half uur voordat de bus naar Vilnius vertrekt. We kopen een (smerig) broodje jam voor nu en een (iets beter) broodje gezond voor tijdens de busrit, die immers zo'n 10 uur zal gaan duren. Even na 9.15 uur begeven we ons naar het platform, waarvandaan onze bus zal vertrekken.

Bij het platform (nummer 13, toeval of niet?) staan al wat mensen te wachten en we stellen ons bij hen op. Het gezelschap bevat een man in van Gaal-regenjas, een man met Gerets-baard, een vader en zoon (zo te zien) die onder andere een flinke TV meeslepen en een tweetal wazige types. Bij een platform verderop staat een luxe Eurolines-bus, maar we hadden een dag eerder al gehoord dat Eurolines geen lijn tussen Warschau en Vilnius onderhoudt. De andere bussen die we zien zijn voornamelijk van het type oud en gammel, en we moeten maar afwachten hoe onze bus er uit zal zien.

De tijd loopt al aardig richting 9.30 uur en bij iedere bus die nadert vraagt iedereen zich af of die voor ons is. Wij hebben al bij een medepassagier geïnformeerd of hier de bus naar Wilno (Vilnius in het Pools) komt en iemand anders is binnen al gaan vragen of het wel klopt. Maar iedereen blijft staan en inderdaad verschijnt even na 9.30 uur een bus van het bekende type. Onze bagage wordt achterin geladen, evenals die van de anderen, behalve de TV dan. Een verhitte discussie in het Pools vindt plaats, en uiteindelijk gaat de TV, keurig in een kleed gewikkeld, toch mee.

Echte vrienden

We nemen plaats op de achterbank, waar we een zee van beenruimte hebben. Aanvankelijk zit er niemand in de eerste rijen voor ons, maar na een minuut of tien rijden komt één van de wazige types een paar banken schuin voor ons zitten. Even later gevolgd door zijn vriend, die heftig met hem in discussie gaat. Op het hoogtepunt daarvan loopt hij weer kwaad weg, naar voren. 5 minuten later komt hij weer naar achteren en de discussie zet zich voort. Blijkbaar dit keer met meer succes, want hij slaat een arm om de ander zijn schouder en na verloop krijgt de ander zelfs een zoen op zijn voorhoofd. Inmiddels hebben beiden een aantal slokken uit een fles genomen en het is ons duidelijk dat deze heren wel van een borreltje houden. De busrit brengt ons door de buitenwijken van Warschau en we maken nog een tussenstop waar nog een paar mensen instappen: een paar dames op middelbare leeftijd en een type babuschka, een klein gezet oud vrouwtje met hoofddoek.

Als iedereen binnen is komt de chauffeur met drukke gebaren aan iedereen in het Pools iets vragen, wij kunnen alleen de term 'Kaunas' verstaan, een andere stad in Litouwen, en hopen maar dat we daar niet langs hoeven zodat de rit korter wordt. Aan ons wordt verder niets gevraagd, we verstaan er toch niets van.

Panne

De rit vordert aardig door het Poolse platteland totdat de chauffeur de bus aan de kant zet. We zien wat damp uit de motorkap omhoog komen en vrezen het ergste. De chauffeur rijdt de bus naar een cafeetje langs de weg en legt in het Pools uit dat er een probleem is. Terwijl de meesten richting café gaan gaat de chauffeur bellen. In het café gaat Sabine naar de wc en bij terugkomst ziet ze de meeste anderen druk bestellen bij de bar. Het babuschka vrouwtje probeert contact te leggen maar daar valt natuurlijk niets van te verstaan. Alleen als ze op zichzelf wijzend 'Vilnius' en 'Russia' uitroept wordt iets meer duidelijk.

Terug bij de bus probeert de chauffeur uit te zoeken wat er aan de hand is. De zijkant gaat open, maar hij lijkt niet te weten wat te doen. Langzamerhand komt zo ongeveer iedere mannelijke passagier meekijken en er wordt druk gediscussieerd. Uiteindelijk is het één van onze wazige types die zijn jas uitdoet en onder de bus verdwijnt, met goedkeuring blijkbaar van de chauffeur die zijn jas vasthoudt. Veel drukke gebaren volgen en even later komt de man weer onder de bus vandaan met besmeurde handen, gezicht en hoofd. Nog veel druk gebaar maakt duidelijk dat hij het euvel niet heeft kunnen verhelpen en hij verdwijnt naar binnen om handen en gezicht te wassen.

De komende twee en een half uur worden gevuld met wachten, zonder dat we weten wat er gaat gebeuren. Het andere wazige (inmiddels gewoon dronken) type ligt inmiddels te slapen en de 'monteur' haalt telkens nog wat bier. Terug in de bus probeert hij dan zijn vriend met flinke tikken in het gezicht wakker te maken om nog wat te drinken. Ook wordt hem later door de dames in de bus duidelijk gemaakt dat zijn hoofd nog onder de smurrie zit en hij wordt daarop grondig schoon gepoetst.

Nieuwe bus

Na totaal 3 uur wachten, als zo'n beetje alle overgebleven warmte uit de bus verdwenen is, verschijnt een nieuwe bus, de spullen worden overgezet en we vervolgen onze weg. We zitten weer achterin maar het is daar een stuk kouder, dus we schuiven maar een plek naar voren. De dronken 'monteur' probeert een gesprek met ons aan te knopen maar daar hebben we weinig trek in. We zeggen 'no Polski' en 'no Ruski' en hij probeert het nog met 'Deutsch'. Voor de gelegenheid spreken we ook dat niet anders komen we nooit van hem af. De andere, inmiddels wakker geworden dronkaard, komt na een paar uur rijden, het is inmiddels al donker, achterin zitten en vraagt of hij mag roken. Op ons 'Nee' knikken zoekt hij naar andere plekjes en uiteindelijk vindt hij een gaatje in het gat bij de achterdeur om zijn rook uit te blazen.

Dan bereiken we de grens met Litouwen. Na wat heen en weer gemanouvreer, waarbij de 'monteur' weer gaat vragen of hij kan helpen, weet de chauffeur door welke slagboom hij mag en de Poolse douane komt de paspoorten controleren. Bij de volgende halte komt de chauffeur de paspoorten ophalen om een Litouwse stempel te bemachtigen. Nadat iedereen nog even heeft mogen plassen gaan we weer verder.

Sneeuw

Het Litouwse landschap is in het donker moeilijk te zien, maar we rijden langs veel greppels en zien af en toe een meertje. Ook zien we nog twee auto's in de greppels liggen, met takelwagens en politiewagens erbij en het duurt even voor we in de gaten hebben wat er aan de hand is. Wanneer we een strooiwagen passeren weten we het pas zeker: er ligt sneeuw op de weg. De chauffeur lijkt er niet wakker van te liggen en we scheuren vrolijk verder.

Als de twee dronkaards nu samen in het gat van de achterdeur gaan roken heeft de chaufeur ze in de gaten. Ze moeten eruit komen en laat het niet nog eens gebeuren! Even later komt er een vreemde rubberbrandlucht naar boven. De bus wordt aan de kant gezet en aan een grondige inspectie onderworpen. We vrezen weer het ergste, maar het valt mee, de lucht is weg en we kunnen verder.

Bij een benzinestation vlak voor Vilnius stappen de twee dronkaards uit. Dit gaat gepaard met veel Pools gediscussieer en het is ons eigenlijk niet duidelijk of ze er zelf uitwillen of eruit gezet worden. We hopen het laatste maar het zal wel het eerste zijn. Een kwartiertje later komen we in Vilnius aan en mogen we eindelijk de bus uit. En zo komt er een einde aan onze eerste, veelbewogen busrit....

Ga terug naar: Polen: Warschau

Ga door naar: Litouwen - Vilnius

Ga naar het overzicht van Europa

Wereldreis zonder vleugels