Italiaanse gastvijheid

Datum: 29-30 Januari 2003

In Indonesië hebben we Alessandro (Alec) en Deborah ontmoet, een Italiaans stel waar we een tijdje mee zijn opgetrokken. Toen we in Italië kwamen leek het ons dus leuk om hen eens op te zoeken. In Venetië zagen we hun reactie op onze e-mail pas, maar we vonden nog een mogelijkheid om in Bologna af te spreken.

Weinig bezocht Bologna

Vanaf het station van Venetië rijden ook directe treinen naar andere steden in Italië. Het boemeltje blijft ons dus ditmaal bespaard en we hebben rustig de tijd om eens op te zoeken wat Bologna ons te bieden heeft. We lezen dat het een mooie stad moet zijn en dat de plaatselijke middenstand niet begrijpt waarom de stad zo weinig door toeristen wordt bezocht. Nou, na een uurtje Bologna weten wij het antwoord: de stad heeft geen betaalbare accomodatie. We hebben geen zin om het dubbelle te betalen dan in Rome en Florence en dus willen we de bus naar het jeugdhostel maar nemen. Maar als blijkt dat die wel erg ver buiten de stad ligt nemen we toch maar het dure hotel in het centrum.

Vanuit ons hotel is de grootste bezienswaardigheid van Bologna al zichtbaar: twee scheve torens. Anders dan de beroemde in Pisa zijn deze twee geen klokkentorens, maar middeleeuwse familietorens. In die tijd werd de status van een familie afgemeten aan de hoogte van hun toren, en dus stond de stad, en diverse andere steden in midden-noord Italië, vol met hoge torens. Typisch dat juist die twee met de slechte fundering zijn blijven staan. Overigens is er verder weinig aan te zien.

Erotische fontein

We bezoeken in Bologna weinig meer dan het Piazza Maggiore. Hier staan de mooiste kerken en paleizen in de stad, maar onze aandacht gaat vooral uit naar de Neptunus fontein op het aangrenzende pleintje. Deze prachtige fontein is even mooi als omstreden door de enigszins erotisch getinte figuren, die hem alleen maar interessanter maken.

Wanneer Alec en Deborah ons 's avonds gevonden hebben brengen ze ons naar een knus studenten eethuis. En wat eet je in Bologna? Inderdaad, ware het niet dat spaghetti bolognese helemaal geen Italiaans gerecht is!! Toch genieten we van de uitstekende bolognese keuken, maar vooral ook van het ophalen van herinneringen en het bijpraten met onze Italiaanse vrienden. We horen dat ze het erg moeilijk gehad hebben na hun terugkomst, vooral doordat Alec pas een week geleden een baan heeft gevonden en ze noodgedwongen allebei weer bij hun ouders wonen.

Culinaire les

Aan het eind van de avond nodigt Alec ons uit om de volgende dag bij hem thuis te komen. We hebben nog een daagje voordat we naar Frankrijk gaan dus stemmen we in. De trein brengt ons naar het kleine stadje Forli, waar Alec ons tijdens zijn lunch van het station haalt. Lunch in Italië duurt twee uur en dus schotelt zijn grootmoeder, die ook in het grote huis woont, ons een heerlijke pastamaaltijd voor. Alec's vader is er ook en die laat ons proeven van een goede wijn en zijn biologisch geteelde salade en fruit. We krijgen hier dus culinaire les.

Na de middag moet men weer aan het werk maar we krijgen een plattegrond mee om de stad te gaan bekijken. Ook Forli heeft weer een mooie kathedraal, wat oude gebouwen, een fort en wat opgravingen uit de Romeinse tijd. Samen met het park vormt dit dus een middagvullend programma en tegen de avond keren we weer terug.

Na weer een prima maaltijd hebben we weer een gezellige avond met Alec en Deborah. Op de achtergrond is de Italiaanse Big Brother op TV, al heet dat hier natuurlijk gewoon "Grande Fraterne". We maken het niet laat, want het is duidelijk dat onze vrienden nog veel moeite hebben met het hernieuwde werkritme. We vragen ons af of ons dat straks ook te wachten staat.

We nemen afscheid van de zeer gastvrije familie. Ze drukken ons op het hart om eens in de zomer terug te komen, dan nemen ze wat meer tijd om ons de omgeving te laten zien. De moeder van Alec brengt ons naar het station en dan kan de lange reis naar Frankrijk beginnen.

Ga terug naar: Romantische stad in verval

Ga door naar: Afsluiting in de sneeuw

Ga naar het overzicht van Italie

Wereldreis zonder vleugels