Venetië, Romantische stad in verval

Datum: 26-28 Januari 2003

Drijvende stad van de romantiek, zo staat Venetië bekend. Wie Italië bezoekt, moet ook Venetië aandoen, en dus brengt de trein ons naar Mestre, een grauw stadje vanwaar een brug de overtocht naar de stad op het water mogelijk maakt.

Eerste indrukken

Het laatste stukje van Mestre naar Venetië dient met een boemeltje te geschieden. Het bestaat maar uit 2 wagonnetjes en stopt een eind verder op het perron. We joggen er met onze bepakking naartoe maar het is behoorlijk proppen om er nog in te kunnen. Wat Jappanse toeristen met flinke koffers kunnen er echt niet meer bij en moeten dus een half uurtje wachten op het volgende boemeltje. Ondertussen worden wij als sardientjes in een blikje over de brug vervoerd en op het station van Venetië weer losgelaten.

Zodra je het station uitloopt krijg je al een indruk van Venetië. Het "Canal Grande", het grote kanaal dat de stad in tweeën deelt, ligt direct voor het station, evenals de eerste grote brug eroverheen en een paar mooie kerken en andere gebouwen. Geen auto's hier natuurlijk, maar in plaats daarvan watertaxi's en -bussen. Maar de meeste budgethotels bevinden zich in de buurt van het station en dus gaat Patrick maar weer aan de wandel terwijl Sabine de spullen bewaakt.

Al een beetje gewend aan de prijzen in Italië verwachten we flink in de buidel te moeten tasten voor een kamer. Maar dat blijkt erg mee te vallen, al hadden we geen maandje later tijdens de carnaval moeten komen. Nu is de keuze beperkt maar de prijzen zijn redelijk. We checken uiteindelijk in bij een hotel dat een beetje aandoet als een hostel, maar niet helemaal.

Follow the leader

's Middags besluiten we maar direct de grote toeristenmassa te volgen de stad in. Het mag dan laagseizoen wezen, er zijn toeristen zat, al scheelt het ook dat het zondag is. In een lang lint zetten de dagjesmensen, en wij ook, koers naar de andere kant van de stad. Daar, waar het grote kanaal in de zee uitmondt, ligt het beroemde San Marco plein, het enige "Piazza" van de stad. Maar er zijn talloze "piazzalo's" en "campo's", de benamingen voor de wat kleinere pleintjes. We passeren er aardig wat onderweg, en allemaal met een mooi gedecoreerde kerk of paleis, we kijken onze ogen uit.

Naarmate we San Marco naderen wordt het allemaal wat sjieker. In de buurt van ons hotel waren nog aardig wat budget restaurants met schappelijke "toeristenmenu's" te vinden, maar de prijzen gaan duidelijk omhoog naarmate we onze weg vervolgen. Ook de winkeltjes vertonen steeds duurdere artikellen, en alles komt tot een climax op het grote plein. We informeren maar niet naar de prijs van een consumptie op het terras hier, maar genieten van onze meegebrachte fles sinas. Ondertussen bekijken we de indrukwekkende Basiliek en de klokkentoren.

Zinken

Favoriete bezigheid van de grote hoeveelheden toeristen op het plein is het voeren van de duiven. Deze zijn dan ook behoorlijk vet en leveren een bijna even grote bijdrage aan het naar beneden stampen van de stad als de toeristen. Want dat Venetië aan het zinken is is duidelijk zichtbaar. Op het plein en langs de gehele route er naartoe staan loopsteigers klaar voor als het springtij is. Op die momenten, ongeveer 1 keer per maand (!), staat het plein en een groot aantal straten onder water en dient men over de verhogingen te lopen om droge voeten te houden. Als er niet snel actie wordt ondernomen is Venetië over enkele tientallen jaren gewoon verdwenen.

Vanaf San Marco wandelen we verder langs de drukke waterkant. We bekijken de paleizen en de brug der zeven zuchten, die niet zo bijzonder is maar wel bekend als de route die ter dood veroordeelden moesten lopen. Er staat ook nog een kermis en er zijn weer vele souvenirs te koop hier, naast de carnavalsmaskers ook voetbalshirtjes van ondermeer Kluivert en van Nistelrooij. Voor de terugweg zoeken we een andere route om dit soort dingen en de drukte te ontwijken. Zo komen we op wat minder bekende en drukke, maar niet minder mooie pleintjes maar uiteindelijk sluiten we toch weer aan in de rij terug naar het begin van de stad.

Geen besparing

Bij het diner ontmoeten we een paar andere Hollanders, die hier een romantisch weekendje vertoeven. Voor het eerst met z'n tweetjes en wel per goedkoop vliegticket. We vervloeken even het feit dat hun retour vliegreis goedkoper was dan ons enkeltje vanaf Florence per trein, maar zo zit het vervoer anno 2003 er nu eenmaal uit. Zonder vleugels heeft ons dus weinig besparingen opgeleverd, maar des te meer mooie ervaringen.

De volgende dag hebben we de wat minder gebaande paden van Venetië betreden. Het valt niet mee om niet te verdwalen in de kleine steegjes maar overal is het even mooi. Behalve van de vele kerken en paleizen genieten we vooral van de sfeer van de stad met zijn vele grachtjes, straatjes en pleintjes. Geweldig natuurlijk dat hier geen auto's of brommers zijn, zelfs fietsen is hier zinloos. En dus kun je heerlijk rustig op een pleintje zitten terwijl de mussen op je schoot komen zitten om de koekkruimels op te pikken, helemaal top. Ook 's avonds zoeken we een rustig restaurantje op, waar we heerlijk genieten van het diner, een wijntje, en elkaars gezelschap...... romantisch màn!!

Op de golven

Venetië moet je vooral vanaf het water bekijken, menen de reisgidsen. Een half uurtje in een gondel kost echter 60 Euro, en dus besluiten we dit maar te doen per vaporetto, de waterbus. Met een aardig vaartje gaat die over het grote kanaal en het is inderdaad best aardig om de vele paleizen vanaf het water te bekijken. Maar de wind maakt het wel erg koud en we zijn blij als we er op het eindpunt weer af kunnen. Wandelen is zeker net zo mooi en een stuk minder koud deze tijd van het jaar.

We doen nog één keer San Marco aan. Het is hier nu rustig genoeg is om een kijkje in de basiliek te kunnen nemen. En die is fantastisch, alles is gemozaïkt en de plafonds zijn van goud. Ook prachtige beelden en andere schatten, en dan zijn we nog niet eens in de schatkamer geweest. Opvallend is hier alleen wel de vloer, die is verschrikkelijk verzakt en het lijkt wel of je telkens een heuvel op of af loopt, zo golft hij. Ook hier is het dus hoog tijd voor restauratie, al is het de vraag of dat wel zin heeft indien de stad blijft zinken...

Venetië heeft voor ons zijn reputatie volledig waargemaakt, hier moet iedereen eens in zijn leven een keer geweest zijn. De overvloed aan grachtjes, pleintjes, paleizen, kerken, maar vooral ook het gebrek aan gemotoriseerd vervoer is geweldig. Helaas moet je snel zijn, want de stad is zinkende en sterk in verval. En dus is het hier 's zomers heel erg druk en duur, gelukkig hebben wij daar wat minder last van gehad.

Ga terug naar: Kunst en historie

Ga door naar: Italiaanse gastvijheid

Ga naar het overzicht van Italie

Wereldreis zonder vleugels