Afsluiting in de sneeuw

Datum: 31 Januari - 8 Februari 2003

Als laatste onderdeel van onze reis hebben we afgesproken om onze vrienden te ontmoeten op de wintersport. Het is al 3 jaar geleden dat we geskied hebben en het lijkt ons wel weer eens leuk. Bovendien kunnen we alvast wat verhalen horen van thuis voordat we definitief terugkeren.

Weerzien in Albertville

Via een tussenstop in Milaan, waar we nog een kotsend beeldhouwwerk zien, rijden we per trein de Alpen in. Nog in Italië zien we de eerste besneeuwde toppen en bij onze volgende overstap in Frankrijk blijkt dat het hoogteverschil ook een flink verschil in warmte betekent. Kleumend wachten we op de vertraagde trein naar Albertville en eenmaal daar nemen we snel een taxi naar ons hotel. Onze vrienden zijn er nog niet maar kort nadat we even gedouchet hebben staan ze voor de deur. Een hartelijk weerzien met John, Mary, Boll, Coop, Bob en Marjo volgt. In de plaatselijke pizzeria worden we vervolgens op de hoogte gebracht van de recentelijke gebeurtenissen thuis.

De volgende morgen vroeg uit de veren, spullen inladen en op weg naar onze wintersportbestemming Vallandry. Het is prachtig weer, en de mannen besluiten dan ook direct op de skies te stappen, de dames (en John) blijven achter op het terras. In een daverend tempo worden de pistes verkend en een paar uur later zitten we moe maar voldaan uit te hijgen in ons chalet. Hier is ook de laatste auto gearriveerd (Peter, Wendy, Dennis en Gea), waarmee we eerst wat gaan indrinken voordat we uitgebreid gaan steengrillen.

De volgende morgen staan we dan met zijn allen op de lange latten. Er worden goede afspraken gemaakt om elkaar niet kwijt te raken, maar bij de eerste afslag staat Boll natuurlijk al 100 meter te ver. Dat wordt klunen voor hem, maar de rest van de dag houdt hij zich gedeist. Het weer is een stuk minder dan de dag ervoor, maar we kunnen flink meters maken, en dat doen we dan ook, alleen Arc2000 hebben we niet gehaald, maar de week is nog lang, dus dat komt wel.

de Ski-hut

Na een lange dag op de skies schuiven we aan in de semi-Hollandse ski-hut Jimmy's voor de apres-ski. Het is effe schrikken van de prijzen (3 euro voor een kleintje pils) maar als we nou gewoon aan de grote pullen gaan wordt het relatief goedkoper, toch? Langzaam maar zeker stromen we vol en begint menigeen mee te zingen met de typische muziek (ik heb een toet-toet-toeter op mijn waterscooter, de Pizzahut, etc.). Als diner worden een paar broodjes kroket gehaald en zo feesten we door totdat de benen te zwaar worden. De schade: 380 Euro, oeps...

Als we de volgende morgen weer ontwaken is de animo om vroeg op de skies te stappen vreemd genoeg niet zo groot. Het helpt ook niet dat het nog flink sneeuwt en dus doet iedereen maar rustig aan, pas om 11 uur nemen we de lift omhoog. Het skieën gaat vandaag een stuk minder lekker, veel sneeuwhopen en een pittig windje. De bergketen die we moeten oversteken om naar Arc2000 te komen is erg koud, en als we weer terug komen zien we geen hand voor ogen. We houden het allemaal dus na de lunch al snel voor gezien, morgen beter!!

Sneeuwpret

Maar de volgende morgen is het niet veel beter. Het heeft enorm veel gesneeuwd en dat doet het nog steeds. We beginnen de dag dan maar met een enorm sneeuwballet in de tuin. Lekker duiken en gek doen in de sneeuwlaag van 2 meter diep. We maken ook nog een buikschuifglijbaan met doorstartversneller, wat veel spektakel oplevert. Ook dat is wintersport zullen we maar denken.

Het weer blijft de eerste dagen matig. Alleen de fanatieksten staan hele dagen op de lange latten en beoefenen vooral het off-piste diepsneeuwskieën. De anderen nemen regelmatig een vrije dag en/of middag, en Boll moet helaas vanwege ziekte de meeste dagen verstek laten gaan. 's Avonds wisselen we thuis borrelen af met apres-ski en uit eten, allemaal even gezellig met vrienden onder elkaar, hebben we toch wel gemist tijdens het reizen.

Op de laatste dag laat de zon zich eindelijk weer zien en iedereen gaat er dus weer op uit. In verschillende groepjes proberen we de stukjes piste te pakken die we nog niet gedaan hebben. Dit blijkt niet erg handig als een erg afgelegen stuk piste niet geprepareerd blijkt. Patrick gaat er toch vanaf, maar Sabine keert terug en moet dan lang wachten voor hij weer terug is. Ook het afgesproken restaurant blijkt niet open te zijn en dus zien we de rest pas weer in Vallandry. Nog even met de fanatiekelingen nog een paar hellinkjes af razen, skies inleveren, pilsje pakken en ons klaarmaken om de volgende dag vroeg te kunnen gaan rijden.

Thuiskomst

Na een lange autorit nemen we afscheid van onze chauffeurs Dennis en Gea. Daar staan we dan weer alleen voor onze eigen deur, vreemd hoor. Maar als we opendoen staat ons nog een verrassing te wachten. Onze vrienden die niet waren gaan skieën hebben het huis versierd en zitten ons op te wachten. Zo wordt onze eerste avond thuis in ieder geval een gezellige, en dat helpt. De dagen en weken die volgen zien we iedereen weer en moeten we er weer aan wennen dat we weer thuis zijn. Een fantastische reis is ten einde gekomen.

Ga terug naar: Italiaanse gastvijheid

Ga naar het overzicht van Europa

Wereldreis zonder vleugels