Moskees en Döner Kebab

Istanboel, volgens het cliché waar het Oosten het Westen ontmoet, heeft als enige stad een Europees en een Aziatisch deel. Bovendien vormt de Bosporus daartussen een belangrijke zeeroute naar de zwarte zee en Rusland, het Noorden dus. Verder is het een moslimland, en dus gerelateerd aan het Midden-Oosten. Wij willen er ondermeer gaan uitzoeken hoe we naar het Zuiden (Afrika) kunnen komen.

Visum

Het nadeel van een nachttrein tussen twee landen is het gelazer midden in de nacht aan de grens. We moeten er helemaal de trein voor uit, en dan worden we er op gewezen dat we naar een ander loket moeten. Het blijkt dat we toch een visum moeten hebben, en die krijgen we voor 10 Euro. Nog een geluk dat we niet uit de V.S. komen, want die betalen 65 $ voor het stickertje.

Met een uurtje vertraging nadert de trein om 10 uur 's morgens Istanboel. We worden alvast getrakteerd op uitzichten over de zee van Marmara, de Bosporus en de oude stadsmuur voordat we stoppen op het station. We worden miljonair bij de bank (400 miljoen Turkse Lira's pinnen we) en nemen de tram naar Sultanahmet, de buurt waar alles gebeurt. Op weg naar een hostel passeren we alvast de Blauwe moskee, de spiraal kolom en twee enorme obeliksen. Bij het pension gaan we even leggen om dat te verwerken.

Hippie of andere route?

Eenmaal weer wakker gaan we de oude stad in. Naast de gezichtbepalende Blauwe Moskee (6 minaretten) en Aya Sofia (4) ligt het Hippodrome, vroeger een soort draf- en renbaan, nu een park. Daarachter beginnen de winkelstraatjes met vele restaurants. We ploffen neer bij de beroemde Pudding Shop, vroeger de ontmoetingsplaats voor hippies op weg naar of terugkomend van Iran, Pakistan, India, inderdaad, een route die wij ook wilden doen. Tegenwoordig weinig hippies meer, de sjieke toeristen die er nu zitten gaan zeker niet richting Iran. En er is ook niemand die ons kan adviseren over een route naar Afrika. Gelukkig is de Pudding Shop nog wel een prima restaurant met uitstekende döner kebap voor weinig.

Dan gaan we maar op zoek naar reisbureau's. Op het Internet hebben we al flink gezocht naar overland routes naar Afrika. Maar helaas, oorlogen in Soedan, Somalië en Eritrea verhinderen een doorgang. Blijft over Djibouti, maar helaas, dat heeft geen bootverbinding naar het midden-oosten. We zullen dus wederom moeten gaan vliegen.

Bij de reisbureau's ontdekken we dat vliegen naar Ethiopië vanuit Istanboel wel kan, maar erg duur is. We weten dat vanuit Nederland een retourtje met Ethiopian Air voor 750 Euro mogelijk is, maar die vliegen niet op Turkije. Het kan toch niet zo zijn dat de goedkoopste vlucht ons weer via Holland dwingt? Snel maar weer het Internet op om te kijken waar Ethiopian Air wel op vliegt. We verwachten wat exotische plekken in het Midden-Oosten, maar nee hoor, Rome blijkt het enige alternatief. Mooi, maar de Internet booking service bevat niet de gewenste route, dus een e-mailtje gestuurd en afwachten maar.

Schriepen

De volgende dag is het tijd om de sites te gaan bekijken. De enorme Aya Sofia, vroeger de grootste kerk ter wereld, toen moskee, en nu museum, is ons eerste doel. Maar 10 euro entree zonder dat we weten of er iets moois te zien is vinden we te gortig. Dan maar door naar Topkapi, het vroegere paleis van de sultans. Oeps, entree 10 Euro, met nog eens 10 voor de harem en nog eens 10 voor de schatkamer. Ook deze gaat dus aan onze neus voorbij. We zijn behoorlijke schriepen geworden, maar ja, er moet ook nog wat te bekijken zijn als we later nog eens als sjieke koffersjouwers terugkomen, toch?

Binnen de muren van Topkapi, waar je nog gratis in kan, is het ook prettig toeven. We schieten een fotootje van de poort, waar we dus niet inmogen, en wandelen rustig terug. Op een bankje genieten we van het uitzicht over de bosporus. Dan maar weer terug naar de blauwe moskee, waar we wel zomaar inmogen. Is ook weinig in te zien, maar toch.

Galata toren

Zaterdag besluiten we om eens verder te kijken dan Sultanahmet. We wandelen via het treinstation naar het water van de Gouden Hoorn, een grote zijtak van de Bosporus. Hier wordt je aangevallen door de verkopers van boottrips over de Bosporus. We negeren ze en in plaats daarvan lopen we over de brug naar de andere kant van de Gouden Hoorn. Op de brug vele vissers, maar het is ons niet duidelijk of ze op garnalen vissen, of dat die garnalen het aas vormen.

Aan de andere kant van de gouden hoorn lopen we omhoog naar de Galata toren. Vanaf de top hebben we een prachtig uitzicht over de stad, de bosporus en de gouden hoorn. Wat vooral opvalt is het enorme aantal moskees, en dat die er allemaal ongeveer hetzelfde uitzien. Verder zien we zo nog iets van het Topkapi paleis.

Terug op de grond wandelen we de brug weer over en dan via de Egyptische en de grote bazaar terug naar Sultanahmet. Maar dat hadden we beter niet op zaterdag kunnen doen. Wat een enorme drukte is het op beide enorme bazaars. We schuifelen stukje bij beetje langs alle winkeltjes en kraampjes, die ons allemaal iets aan willen smeren. Ietwat claustrofobisch bereiken we uiteindelijk de uitgang.

Veel tijd gaat in Istanboel verloren aan het trachten te versturen van fotoos. Zelden zijn we op een plek geweest waar het versturen zo traag en/of slecht ging als hier. Er zijn al erg weinig Internetcafees, en dan hebben ze ook nog eens slechte verbindingen. Vreemd voor een anderszins behoorlijk moderne, westerse stad.

Over de Bosporus

Maandag maken we dan toch nog een boottochtje over de bosporus. Het zonnetje schijnt, maar er staat een fris windje zodat we het afwisselend warm en koud hebben. Maar het is zeker de moeite waard. Vanaf het water hebben we weer mooi uitzicht op de vele moskees, maar ook op het Dalmatus paleis, de twee bruggen die Europa met Azië verbinden en nog wat mooie gebouwen. We zetten ook nog even voet aan wal aan de Aziatische zijde. Jammer genoeg gaat de tocht niet ver genoeg om de forten bij de tweede brug goed te kunnen bekijken.

's Avonds stappen we op de nachtbus naar Capedocië en laten we Istanboel achter ons. De stad heeft een hoop bezienswaardigheden, maar veel daarvan hebben we om uiteenlopende redenen (te duur, te ver weg, geen zin) links laten liggen. We vinden het jammer dat het tegenwoordig een stad is met veel massa-toerisme, de hippies zijn grotendeels verdwenen. Toch is het zeker geen onaardige stad, maar voor ons gewoon veel te groot.

Ga terug naar: Veliko Tarnovo, Bulgarije

Ga door naar: Oh, Cappadocia, cappe-deejeejeeholadiejo

Ga naar het overzicht van Turkije

Wereldreis zonder vleugels