Praagtig Tjechië

Vanuit MÜnchen maken we een kleine omweg op onze route naar Turkije om Praag te bezoeken. Dit moet één van de mooiste steden van Europa zijn en die willen we natuurlijk niet missen. Ook het kleine Middeleeuwse dorpje Cesky Krumlov in het zuiden van Tjechië doen we nog even aan voordat we doorgaan richting Hongarije.

Zoef-trein

We schrikken wel even van de prijs die we moeten betalen voor een treinticket MÜnchen-Praag, maar als we de trein zien weten we waarom. Een prachtig glimmende zilveren gestroomlijnde snelheidsduivel staat ons op het perron al op te wachten. We nemen plaats op onze electronisch aangegeven gereserveerde stoelen en zoeven naar NÜrnberg. Het is natuurlijk geen HSL verbinding maar daarom niet minder comfortabel.

Helaas moeten we in NÜrnberg overstappen in een treinstel dat er van buiten hetzelfde uitziet, maar van binnen niet. Bovendien staat er nu een ordinaire diesellocomotief voor, in Tjechië hebben ze blijkbaar geen bovenleidingen. Als we de grens overgaan, volgt de paspoortcontrole (we krijgen niet eens een stempel) en wisselt het personeel. Vanaf nu worden de nieuwe passagiers bij elk station vriendelijk welkom geheten.

Luxe

Eenmaal in Praag valt het niet mee om onze hotel-zoek routine op te voeren. De goedkope accomodaties liggen verspreid over de stad en de afstanden zijn wat te groot om ze te gaan bekijken. Gelukkig zijn er een aantal bureau's op het station die bemiddelen in het vinden van een verblijfplaats. Hier boeken we een, voor Europese begrippen, redelijk goedkoop hotel, waar we te voet heengaan. Het blijkt nog een aardige wandeling, maar we worden beloond met een goede, ruime kamer met douche, toilet en TV.

Voor het donker wordt gaan we nog even op pad om alvast iets van de stad te zien. We zitten aan de andere kant van het station dan het centrum en zetten er dus stevig de pas in. Na een kwartiertje lopen worden de gebouwen steeds mooier en verschijnen er ook wat beelden en andere versiersels op. Dan, toch nog plotseling, verschijnt de powdergate, een middeleeuwse toren die vroeger één van de toegangspoorten van de stad vormde. Ernaast staat het Municipal House, waarvoor lieden in oude kostuums kaartjes proberen te verkopen voor klassiek muziekvoorstellingen. Maar daar trappen wij niet in.

Allemachtig

Als we door de poort lopen worden de wegen smaller en kronkelig. We kijken al aardig om ons heen naar alle mooie huizen als we ineens het centrale plein oplopen. Allemachtig prachtig, zouden de Hollanders zeggen. Mooie kerken, panden en monumenten, we kijken onze ogen uit. We willen hier even op een terrasje van genieten, maar oeps, toch maar niet. Bijna schandalig wat voor prijzen ze durven te vragen, maar ja, dit is nu eenmaal toeristen gebied. Twee straatjes verder vinden we een bierkelder met Tjechische prijzen. En de pilzen zijn goedkoper dan frisdrank, dus....

Voor de maaltijd keren we terug naar een tentje dat we vlak bij ons hotel gezien hadden. Het blijkt hier aardig druk zodat we moeten aanschuiven bij twee, jawel, Hollandse toeristen. En als de grote kale ober nog maar net twee vazen voor onze snofferds heeft neergeploft, begint een aantal muzikanten in de hoek van het restaurant enthousiast jazz te spelen. Niet helemaal onze muziek maar toch leuk om te zien hoe de locals hier volledig in opgaan.

Karel's brug

Onze eerste volle dag Praag besluiten we bij het kasteel, aan de andere kant van de Vltava rivier te gaan kijken. Maar daarvoor moeten we natuurlijk wel weer eerst door de oude stad. We kijken onze ogen weer uit, om iedere hoek staan weer andere mooie gebouwen, het houdt maar niet op. Dan komen we bij de Karelsbrug, de oudste brug over de rivier. Dit is een monument op zich met torens aan beide zijden en vele beelden langs beide relings. Alleen wandelaars mogen erop en het is bomvol toeristen. Er worden dan ook veel souvenirs verkocht, artiesten staan te spelen of portretten te tekenen etcetera. Soort Parijs sfeertje dus.

Aan de andere zijde gaan we op zoek naar de route naar het kasteel. Ook hier weer mooie straatjes, huizen en monumenten, maar nu heuvelachtig. En na een steil straatje moeten we ook nog een lange trap op. Eenmaal boven zijn we net getuige van de wisseling van de wacht. Een hele ceremonie voor het paleis waar dan ook vele toeristen staan te kijken. Leuk, maar als we het gehad hebben vragen we ons af waar dat verdomde kasteel nou moet zijn. Het kasteel is bijna vanuit de hele stad te zien, maar eenmaal dicht in de buurt zijn de bordjes erg verwarrend. Helemaal de weg kwijt lopen we nog een lange trap af en weer op om uiteindelijk via een zij-ingang van het paleis plotseling op één van de binnenplaatsen te staan. Achteraf bleek de plaats waar de wisseling van de wacht was de toegang tot het kasteel te zijn.....

Het kasteel

Het kasteel van Praag blijkt, in tegenstelling tot wat van veraf zichtbaar is, geen klassiek kasteel te zijn. Wat van veraf zichtbaar is zijn niet de kasteeltorens en -muren, maar die van de kathedraal die op de binnenplaats staat. De eigenlijke kasteelmuren en -torens zijn dus veel lager, maar beslaan wel een veel groter gebied. Binnen de muren staan behalve de enorme St. Vituskathedraal ook nog de Basilica van St.George (met z'n torens in de steigers), het koninklijk paleis, de kruittoren, een paar musea en "golden lane", een laantje met kleine huisjes waar vroeger wat personeel woonde. Hoewel je voor diverse stukken dure kaartjes nodig hebt, kunnen we zonder kaartje toch het meeste wel zien. Het meest onder de indruk zijn we toch van de middeleeuwse sfeer die er hangt.

Weer buiten (de achterpoort van) het kasteel genieten we van het uitzicht over Praag. Via weer een lange trap komen we weer beneden, waar we in een parkje heerlijk in het zonnetje kunnen genieten van een warme grog (Sabine) en een hete hond. Dan wandelen we door de Mala Strana wijk, vol met mooie paleizen (nu meest ambassades) en (nog meer) kerken. Er is ook geen straat te vinden waar niet iets moois staat.

Praagse herfst

Via een funicular spoortje (steil met scheve treintjes) gaan we weer omhoog waar de oude stadsmuur zich zou moeten bevinden. We komen terecht in een soort park, waar de vele kastanjebomen hun vruchten hebben laten vallen. Leuk om mee over te gooien, voetballen, etcetera. En zo wandelen we langs de muur naar het Strahov klooster, ook weer erg mooi. Helaas is de centrale kerk gesloten, maar we kunnen wel nog even via een ander binnenplaatsje over een kloostergallerij lopen met mooie schilderingen aan de muren en het plafond. Buiten het klooster weer een prachtig uitzicht over de stad, en dan via de mooie straatjes weer naar beneden.

Eenmaal terug via de brug in de oude stad zoeken we weer "onze" bierkelder op, maar niet nadat we op het plein het klokkenspel in actie hebben gezien. In de kelder ontmoeten we een paar engelsen, een oudere man die wat tips voor Istanboel voor ons heeft en een donkere jongen die in 2 weken Praag met zijn derde grote liefde (verliefd man) bezig is terwijl hij de tweede nog moet dumpen. Wat een problemen, zeg. Wij besluiten maar niet mee te gaan naar de nachtclub die hij adviseert, maar de avond te beëindigen in het restaurantje vlakbij ons hotel, waar ze dit keer gitaarmuziek hebben.

De laatste dag Praag beginnen we in de nieuwe stad. Vlakbij het station staat het Nationale museum, met daarvoor op het plein het standbeeld van Vaclav I te paard. Dit is het begin van de grootste winkelboulevard van Praag. Lopend langs deze weg gaat nieuw Praag bijna naadloos over in de oude stad. De luxe winkels maken langzaam plaats voor statige gebouwen en souvenirstalletjes, en aan het einde kun je kiezen welk smalle straatje naar het oude centrum je neemt. En vanaf dat moment staan overal weer oude gebouwen, theaters, musea, kroegjes, kerken en noem maar op. Om uiteindelijk als een climax weer uit te komen op het centrale plein.

Sabbath

Vanaf het plein zetten we koers naar de Joodse wijk. Goeie timing, het is zaterdag, sabbath dus en alles is dicht. Maar de mooie gebouwen (met name de ceremonial hall) kunnen we in ieder geval nog van de buitenkant zien, evenals de oude joodse begraafplaats, waar de doden tot 12 man diep zijn opgestapeld wegens ruimtegebrek. Dan toch maar weer de rivier over omdat we daar een mooi uitzichtspunt zien. Eenmaal boven blijkt dit de plek waar de jongeren skaten en stoer doen. We kijken het even aan en genieten van het uitzicht. Dan wandelen we door het park en komen uiteindelijk weer vanaf een andere kant uit bij het kasteel.

Waterschade

Eenmaal weer beneden lopen we door het laagst gelegen stukje Praag. Hier zien we eindelijk iets van de overstroming van een paar weken geleden. We hadden al wel wat fotoos bij een inzameling op het plein gezien, maar konden niet zien waar er schade was. Nou, hier dus. De onderste verdieping (en bij de laagst gelegenen ook de eerste) van de meeste huizen is in de renovatie. We zien de waterlijn nog op de gebouwen en tot daar moet vaak alles worden gerenoveerd, pleisterwerk, vloeren maar ook vaak ondersteunende balken. We zien ook fotoos van de vloed vanaf de brug genomen en kunnen ons nu een beeld vormen. Aan de andere kant van de brug hebben de huizen veel minder schade. Deze staan er al veel langer en hebben ook de overstromingen van 1734 en 1845, waarvan nog bordjes op de gevel hangen, nog overleefd. Zo maken ze ze tegenwoordig niet meer.

We komen weer terug in de oude stad en op het plein. Er is hier ook nog een souvenirmarkt en we staan even te kijken bij de ijzersmid die aan het smeden is. Dan nemen we lekker plaats in het zonnetje op een bankje bij het monument van Jan Hus, reformatorische held van weleer. Als de zon is weggezakt lopen we nog wat door de steegjes en vinden een kroegje en restaurant, alvorens we weer huiswaarts keren. Met pijn in het hart nemen we afscheid van Praag.

Naar de Bohemen

's Morgens vroeg staan we weer op het station. Kaartjes gekocht en hup op de trein naar Ceské Budejovice. Vandaar nemen we een bus naar Cesky Krumlov, middeleeuws dorpje in Zuid-Bohemen, bij de grens met Oostenrijk. We willen wel eens buiten een grote stad verblijven en dit moet hèt plaatsje in Tjechië zijn om dat te doen. Vanaf het busstation is het even lastig om uit te vogelen waar we heen moeten. Maar, geholpen door een vriendelijke Tjech komen we al snel bij de ingang van het dorp. Hier vinden we via een accomodatie-regelaar een mooi hostelletje aan de rivier.

Het middeleeuwse centrum van Cesky Krumlov bevindt zich in een lus van de Vltava rivier (hij weer). Daar omheen is, aan de andere kant van waar ons hostel zit, op de rotsen het grote kasteel gebouwd, met de prachtig gekleurde karakteristieke toren. De rest van de dag wandelen we langs de rivier, mooie plaatjes schietend van dorp, rivier, kasteel en wat dies meer zij. En dan vinden we een terrasje in de zon en daar genieten we nog even door.

Timing

De volgende dag blijken we weer lekker getimed te hebben. Het is inmiddels maandag en we komen er bij het bezichtigen van het kasteel achter dat we vandaag niet in de toren, de kelders of de kamers van het kasteel kunnen. Nou ja, er is nog genoeg over om te bekijken, van de beren in de voormalige slotgracht, via de mooie binnenplaatsen en sierlijke brug (met uitzichten!) tot aan de kasteeltuinen. En ook de rest van het dorp is een bezichtiging waard, wat we dan ook doen. 's Middags nemen we met boek en schrijfwaar plaats op het terras van ons eigen hostel, om verder te genieten van het mooie herfstweertje.

Voor het eerst op onze reis besluiten we om eens gebruik te maken van de keukenfaciliteiten van het hostel. Bespaart weer wat geld en je leeft je weer eens culinair uit. Omdat we veel te veel maken geniet ook een japanner mee van Sabine's macaroni, lekker hoor. Hoewel er verder met hem geen woord te wisselen valt, is dit toch het leuke van zo'n hostelletje.

Voor we weer verder trekken nemen we het er nog maar een daagje van. We wandelen toch nog even naar de kasteeltoren om deze te beklimmen. De toren zelf is niet spectaculair van binnen, maar er hangen wel vier oude klokken waarvan de twee oudste uit 1406 stammen. En de uitzichten over het romantische dorpje zijn natuurlijk weer geweldig, nog één fotootje dan? In ons hostel mogen we gratis gebruik maken van het internet zodat we alvast weer wat fotoos naar huis sturen voor we plaats nemen op het terras om nog even lekker van het zonnetje te genieten.

Kwellingen

Als de zon verdwijnt achter de bergen gaan we een bezoekje brengen aan het torture museum. Je kan het zo gek niet verzinnen, alle soorten martel werktuigen zijn daar te vinden. Er worden ook filmpjes getoond hoe hoofden werden afgehakt en het geheel was aangekleed als een spookhuis. Sabine was weer blij dat ze buitenstond. We kunnen maar niet begrijpen dat mensen elkaar dit aan doen.

We kunnen niets anders zeggen dan Tjechie heeft het, in ieder geval Praag en Cesky Krumlov dan. Als je daar rondloopt in die prachtige oude steden, voel je de romantiek op je afkomen. Je word gewoon weer helemaal verliefd, en niet alleen op deze plaatsen!!

Ga terug naar: Oktoberfest in Munchen

Ga door naar: Even langs Oostenrijk

Ga naar het overzicht van Europa

Wereldreis zonder vleugels