De laatste loodjes in Afrika

Datum: 8-17 Januari 2003

Als we de wildparken achter de rug hebben beseft iedereen dat de reis op zijn eind loopt. Via Arusha gaan we de grens over naar Kenia en door naar Nairobi. Daar gaat het grootste deel van de groep zijnsweegs. Onze vlucht terug naar Rome is een paar dagen later, zodat we nog een paar daagjes met de volgende reis meegaan. We ontmoeten de nieuwe groep, bezoeken Amboseli en de Masai voordat we echt afscheid moeten nemen van de truck en Afrika.

Bijkomen

De avond in Mto wa mbu, waar we bijkomen van de wildparken, wordt nog opgeleukd door een dansvoorstelling. Die stelt echter weinig voor en de drank vloeit niet meer zo vlot als 's middags zodat we vroeg te bed gaan. De volgende morgen gaan we naar de Masai markt in het dorp. We hebben echter niet zoveel zin in het gezeur aan onze kop zodat we vooral met Alie en Annemarie op een terras zitten. Vlak voor vertrek nog wel snel een rondje gemaakt langs de mooie souvenirs, maar men vraagt belachelijke prijzen en we hebben geen zin in afdingen. Uiteindelijk vanaf de truck toch nog een paar T-shirts gekocht voor ons petekindje.

Het restant van de weg naar Arusha is sinds kort geasfalteerd, zodat we flink door kunnen rijden. Maar dan zal je net zien dat je op zo'n stuk een lekke band krijgt. Tijdens de lunch wordt het band vervangen, maar de reserve blijkt ook lek zodat in Arusha die oefening herhaalt wordt. Toch komen we bijtijds bij de mooie camping aan, waar we ons installeren en in de bar een pilsje nemen.

De vrije dag in Arusha wordt uiteraard gevuld met de was, maar we vinden ook nog even tijd om de stad in te gaan. Effe geld wissellen, Internetten, lunchen en een beetje shoppen. Patrick krijgt nog een migraine aanval maar die is snel weer over. Rustig wandelen we terug naar de camping, genietend van het vriendelijke Tanzania.

Vanuit Arusha gaat het vlotjes naar de grens met Kenia. Ook de formaliteiten worden vlotjes afgehandeld zodat we snel doorkunnen. Vanaf hier is het nog maar een paar uurtjes naar Nairobi, maar we stoppen nog even bij een autoveren fabriek voor een nieuw setje en bij het vliegveld. Daar wordt geld gepind, vluchten bevestigd en door de mutsi's een vlucht naar Mombasa geregeld. Foekje en Isabel hebben een beetje te weinig zon gehad en dus boeken ze er drie daagjes strand bij.

Upper Hill

Aan het eind van de middag rijden we de Upper Hill campsite van Nairobi op. Een weerzien voor de crew, maar ook een beetje voor ons omdat we hier 4 jaar geleden ook waren, al weten we daar niet zo veel meer van. Veel overlanders hier en behalve rustig kamp maken kijken we ook wat naar de andere trucks.

's Avonds is het tijd voor het grote afscheidsdiner bij The Carnivore, het beroemdste restaurant van Nairobi. Hier krijgen we flink veel vlees: kip, gazelle, spare-ribs, koe, eland, zebra, struisvogel, zoveel als je opkunt. Het is erg gezellig en iedereen is uitgelaten. De disco op het eind was echter wat teveel van het goede, weinigen hebben nog genoeg puf voor een dansje.

Afscheid

De 2 dagen die volgen zijn wat verwarrend. Eerst arriveert de nieuwe groep, die dus nog met iedereen kennismaakt, en dan nemen verschillende mensen één voor één afscheid, Isabel en Foekje voorop, die naar Mombasa gaan. We vinden nog wel tijd om met Alie, Annemarie en Duko naar de stad te gaan. Dan een groot diner met de oude en nieuwe groep bij elkaar. De volgende dag gaat eerst Duko weg, en 's middags de laatste 5 van de oude groep. We blijven over met een paar oudgedienden en de nieuwe groep, waar we nog een paar dagen mee zullen reizen.

Het vertrek uit Nairobi gaat ietwat chaotisch. Gerard is met John eerst naar de Zuid-Afrikaanse ambassade voor een visum. Als hij terug is vertrekken we eerst naar de supermarkt om daarna John weer op de camping op te pikken. Dan langs een bank en de stad uit, om ook nog even bij een fabriek langs te gaan voor nieuwe veren voor de truck. Het duurt dus lang voordat we weer het gevoel hebben onderweg in Afrika te zijn.

Weer op pad

De eerste gazellen worden enthousiast door de nieuwelingen begroet. Ze schieten fotoos, hoewel we ze vertellen dat er later nog veel meer komen. Bij de grensplaats Namanga slaan we de onverharde weg af richting Amboseli National Park. We komen langs vele Masai dorpjes en de Kilimanjaro komt steeds dichterbij. Vlak voor het park rijden we de bush in om kamp te maken. Tijdens het opzetten van onze tentjes verdwijnt de bewolking om de berg zodat we even later met een pilsje van het uitzicht kunnen genieten.

Na een welverdiende nachrust stappen we ons tentje uit om te zien dat de Kilimanjaro nu geheel zonder bewolking te aanschouwen is. Dat belooft een mooie dag te worden en als we eenmaal op weg zijn blijkt dat ook het geval. Bij de poort van het park wordt de truck nog overvallen door een horde Masai die souvenirs verkopen. Na stevige onderhandelingen is menigeen een paar kapotte schoenen, sandalen, oude T-shirts en wat shillingen armer en een speer of bewerkt mes rijker. En dan rijden we het park in.

Amboseli

Terwijl we hier en daar wat wild spotten komt de Kilimanjaro steeds dichterbij. Ondermeer een flinke kudde struisvogels, gazelles, ooievaars, zebra's en buffels poseren mooi voor de berg, maar de olifanten waar het park bekend om is laten zich alleen in de verte zien. Maar met de verrekijker bekijken we hoe ze zich tegoed doen aan een modder- of stofbad als er toch eentje uit de verte langs komt stappen. En dan is het hek van de dam en zien we overal kleine en grote kuddes olifanten, dichtbij en ver weg, grote en kleintjes, erg mooi.

We lunchen bij een meertje in het park waar we vanaf een heuveltje de olifanten kunnen zien zwemmen. Dan zetten we weer koers naar de uitgang van het park, maar zien nog wel even nijlpaarden, hyena's, apen en twee zeer zeldzame grondneushoornvogels, naast het inmiddels gewonere andere wild. Dik tevreden verlaten we Amboseli, en zetten koers naar de Masai.

Masai

In plaats van de rimboe in te trekken om de Masai te bezoeken, maken we kamp op een camping, waar de Masai naar ons toe komen. Het is natuurlijk wel lekker om te kunnen douchen op een luxe camping, maar het avontuur gaat een beetje verloren. Ook komen de Masai niet 's avonds bij ons dansen, maar de volgende morgen. Beter voor de foto's, maar voor ons is het een teleurstelling, na wat we 4 jaar geleden hebben meegemaakt.

Na de voorstelling maken we een wandeling naar een Masai-kraal en een inauguratieplaats voor jonge krijgers op de berg. De kraal is echter een beetje nep, het is een verzamelkraal bij de weg bedoeld voor Masai-vrouwen wiens kinderen naar school gaan. En na een fikse klim blijken we niet bij de inauguratieplaats voor jonge Masai krijgers te kunnen komen, omdat er een kudde buffels staat. Ons rest slechts een mooi uitzicht op een rots. Al met al valt het bezoeken van de Masai op deze manier ons een beetje tegen, maar misschien zijn we inmiddels verwend met al die andere oerstammen.

Weer Afscheid

Terug bij de camping is het tijd om afscheid te nemen. Met pijn in het hart, want we hadden graag nog verder meegereisd. Vooral het afscheid van de crew en de overgeblevenen van de "oude" groep, waar we zoveel avonturen mee hebben beleefd valt zwaar, maar ook de nieuwe groep zwaait ons hartelijk uit. Samen met Toon stappen we in een taxi terug naar Nairobi. Op het vliegveld zetten we hem af en dan zijn we weer op ons tweetjes aangewezen.

Op de Upper hill campsite nemen we ons intrek in een dorm. Wel weer even lekker, zo'n echt bed na 6 weken kamperen. De volgende dag hebben we nog één dag om Nairobi te bezoeken. En dit keer zien we eigenlijk voor het eerst de mooie kant van deze stad. Het mooie stadhuis en de parlementsgebouwen bevinden zich aan een mooie straat met erg veel groen. De vorige keer zijn we alleen een straat verderop geweest, waar de meeste winkels zijn. Daar gaan we ook dit keer heen, want we willen nog wat shoppen. Voor het koude Europa gaan we op zoek naar een paar winterjassen, en tot onze niet geringe verbazing vinden we die ook. Alleen geschikte schoenen vinden we niet, dus kopen we verder alleen nog wat souvenirtjes.

Vroeg in de morgen vertrekken we naar het vliegveld en nemen we afscheid van Afrika. Het was in één woord fantastisch. Vooral Ethiopië en de wildparken. De mensen in Kenia vonden we wat minder vriendelijk, en er is duidelijk meer lelijke huizenbouw (golfplaten dakjes). Aan de andere kant viel Nairobi weer mee, we voelden ons er niet onveilig, al worden we al wandelend nog wel begeleid door lijmsnuivertjes. Voor de nieuwe president Kibaki is er dus nog genoeg te doen in Kenia.

Ga terug naar: Wild Spotten

Ga door naar: Onder de rook

Ga naar het overzicht van Afrika

Wereldreis zonder vleugels