Op weg naar de Blauwe Nijl

Datum: 5-7 December 2002

Vol verwachting klopt ons hart als we op weg gaan voor onze trip door Ethiopië. We gaan eerst naar het Noorden, op weg naar het Tana meer. Onderweg passeren we ondermeer de Blue Nile gorge en bezoeken we de watervallen van dezelfde rivier.

Zwaaien

Terwijl we nog door Addis rijden begint het grote zwaaien al. Iedereen die de truck ziet met blanken aan de zijkanten en bovenop begint te lachen en te zwaaien. Wij zwaaien enthousiast terug en genieten met volle teugen. Langzaam wordt het rustiger langs de weg als we verder in de buitenwijken komen. En dan worden we getrakteerd op het landschap van Ethiopië: bergachtig met veel groen en veel akkers waar ze vooral teff, een graansoort, verbouwen. En af en toe een dorpje met deels mooie hutten en deels "nieuwerwetse" lemen huizen met golfplaten.

Halverwege de dag maken we een tussenstop in een groot dorp. Direct het halve dorp om de truck en om iedereen die uitstapt. Opvallend dat veel mensen toch ook Engels praten en dus een gesprekje aan kunnen gaan. Over koetjes en kalfjes maar ook over wat wij vinden van de honger in Ethiopië. Maar daar hebben we eigenlijk nog weinig van gezien. Hoewel er natuurlijk wel veel armoede is hier en iedereen ons vraagt om "money, birr, pen".

Blue Nile Gorge

Ons eerste bushcamp is op een prachtige locatie. We staan bovenaan de Blue Nile gorge, één van de mooiste canyons in Afrika. Prachtige uitzichten terwijl we de tenten opzetten en de lokale kinderen een kijkje komen nemen. Sabine en Marja gaat met hen zingen, ze blijken ook een Ethiopische versie van "Vader Jacob" te hebben. We eten weer heerlijk en na even aan het kampvuur gezeten te hebben gaan we vroeg slapen.

Als we het kamp de volgende morgen opbreken staan alle kinderen er weer. Best lastig want ze azen op alles wat we achter laten, opletten dus. We rijden de prachtige canyon in en genieten volop. Beneden gaan we over de brug over deze voorloper van de Nijl en dan gaat het weer omhoog. We stoppen nog even bij een mooi watervalletje met druipstenen rotsen om mooie plaatjes schieten. Als we de canyon weer uit zijn wordt het landschap weer redelijk vlak, met veel teff akkertjes en dorpen.

Tupperware toepassingen

Als het tijd is om kamp te maken vinden we geen goede plek. Alles is akker, of er zijn teveel mensen wat kamperen lastig maakt. Tegen zessen besluiten we dan maar bij een hotel in een stadje te gaan staan. Geen tent opzetten dus, de kamers zijn redelijk schoon. Alleen de sanitaire voorzieningen zijn erg smerig. De meesten besluiten zich met een teiltje in de kamer wat op te frissen, maar hoe doen we de kleine en grote boodschappen? Wij doen het met dichtgeknepen neus toch maar op het toilet vol drollen, maar de meesten willen dat niet. En dus piest en poept men in plastic tassen en hebben ook de doosjes van Tupperware een nieuwe toepassing gekregen....

De volgende dag nog een korte rit, waarbij Patrick bovenop de truck gaat zitten. Hier is het uitzicht het best, maar heb je ook het meest last van de elementen. Stof en wind en een fel zonnetje, maar in de morgen valt dat nog mee. Onderweg nog een fotostop bij een marktje waar we bijna onze kok Werner achterlaten. Het hele dorp achtervolgt hem als hij achter de truck aankomt.

Watervallen

Rond lunchtijd komen we aan bij de watervallen van de Blue Nile. Terwijl we een broodje eten worden we al omringd door vele kinderen die ons even later begeleiden als we naar de watervallen lopen. Hoewel we al een gids hebben proberen ze je te helpen voor een paar birr, hoewel ze vaak meer in de weg lopen. Iedereen heeft een persoonlijke hulp die vooral veel vragen stelt. De allerkleinsten zijn wel lief, en kennen opvallend goed Engels. De grotere zijn vooral irritant.

De watervallen zijn prachtig. Een gedeelte wordt tegenwoordig gebruikt voor electriciteitsopwekking maar wat overblijft is nog steeds indrukwekkend. Vanaf het belangrijkste uitzichtspunt lopen we verder de diepte in. We moeten over een stroompje heen, waarbij men ons natuurlijk weer willen helpen om daarna geld te vragen. Trappen we niet in, ze lopen alleen maar in de weg. Maar Peter en Kasia kunnen wat hulp best gebruiken en worden helemaal over het stroompje gedragen.

We komen uit bij een ander uitzicht over de waterval en als we naar beneden lopen komen we bij de onderkant. Hier kunnen we lekker in de nevel staan. Eenmaal weer boven moeten we de blue nile weer over om terug te komen. Helaas niet in de mooie papyrusbootjes die er wel liggen, maar in een motorbootje. De beloofde krokodillen zien we uiteraard niet. Aan de andere kant komen we door het mooie dorpje, waar iedereen natuurlijk om geld komt vragen. "Remember me, I helped you". Jaja, dan is-ie wel heel snel 10 jaar ouder geworden en van geslacht veranderd.

Vanaf de watervallen is het nog een klein stukje naar Bahir Dar. Hier staan we op een camping aan het Tana meer. Prachtig uitzicht op het meer waar vele pelikanen zwemmen. Ook veel gieren in de bomen en we zien al snel neushoornvogels en visarenden. Een paradijsje dus na een vermoeiende maar geweldige rit vanuit Addis.

Ga terug naar: Addis Ababa

Ga door naar: Aan het Tanameer

Ga naar het overzicht van Afrika

Wereldreis zonder vleugels