Lekker trekken in Noord-Thailand

Noord-Thailand, oftewel het andere Thailand. Maar evenals de eilanden en stranden in het zuiden wordt het noorden ook bezocht door hordes toeristen. Hier is de grootste attractie het trekken in de bergen, waar het bezoeken van enige bergvolken uiteraard bijhoort. Ook wij, als tijdelijke turbo-toeristen, gaan op weg naar Chang Mai, het centrum van toerisme in het noorden.

Regentijd

Na een redelijke nacht in de trein ontwaken we om uit de raampjes een troosteloze aanblik te zien. Het regent behoorlijk en aan het landschap te zien betreft het geen incidenteel buitje. Het is nu eenmaal regentijd, maar we hopen dat het niet zo blijft. Op het treinstation van Chang Mai vinden we al snel iemand van Libra guesthouse, ons aanbevolen door andere reizigers. We rennen in de regen naar hun auto, en worden keurig bij het guesthouse afgeleverd. Daar nemen we een ontbijt, en trekken ons terug op onze kamers totdat de bui over is.

Dat duurde dus wel even, maar een paar uurtjes later kunnen we dan toch de stad verkennen. Chang Mai heeft een binnenstad die vroeger geheel ommuurd was. Nu resteert alleen nog de gracht en op de hoekpunten en poorten wat muur. Aan de westkant en dus rond de westelijke poort bevindt zich het gebied van de budget hotels. Hier echter geen straatjes ala Kao San road in Bangkok, het is wat meer verspreid allemaal. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant misschien wel zo leuk.

We bezoeken uiteraard een paar wats, ze lijken hier nog wel mooier dan in Bangkok, en gaan dan op zoek naar een terrasje. Dan op zoek naar de avondmarkt, waar vele souvenirs zijn uitgestald. We zien er van alles, sieraden, kleding, schilderijen, beeldjes, maar zijn vooral onder de indruk van de prachtige houtsnijwerken. Niet te betalen natuurlijk, maar prachtig mooi in alle detail.

Dijenkletsen!!

Als we uitgekeken zijn gaan we op zoek naar een retaurant. We hebben gelezen dat er hier een Benelux tent moet zijn, dus daar gaan we heen. Onderweg worden we door een thais vrouwtje in Duitse klederdracht aangespoord om bij een Duitse tent te gaan eten, maar we houden vast aan ons plan Hollands te eten. De Benelux tent blijkt echter niet erg sfeervol, even duur als de Duitser, en geen echte Hollandse gerechten te hebben. Dus terug naar het vrouwtje, dat ons met een Nederlands vlaggetje staat op te wachten. En dus eten we zigeuner- en wienerschnitzels, met voor de liefhebber (Patrick) een echte weissenbier. Wel wat prijzig voor Aziatische begrippen, maar het is maar eens vakantie!! Het feest is helemaal compleet als Ronnie en Ciska uit de luidsprekers komen: "Vanavond gaan we naar de kermis in de stad".

Kookcursus

Als vervolg op onze alternatieve activiteiten boeken we een 1-daagse Thaise kookcursus, terwijl John en Mary de rest van de tempels bezoeken. We krijgen een cursusboek en een mandje, en hup, in een truck naar de markt. Van de thaise vrouwtjes krijgen we daar uitleg over allerlei groentes, kruiden en fruit, terwijl de mandjes volgeladen worden. Ook wordt ons hier en daar al wat toegestopt, goed dat we niet ontbeten hadden.

Op naar de cursusruimte, waar we een mooie muts opkrijgen en direct aan het hakken slaan. We bereiden een currypasta die we zo pittig kunnen maken als we willen (meer of minder chili pepers). Na het fijnhakken wordt alles in een aarden pot gestopt om met de hand te worden fijngestampt tot een smeuige pasta. En dan op naar de kookstellen, waar voorgedaan wordt hoe we hiermee een heerlijk curry gerecht kunnen maken, waarna we het zelf na mogen doen met onze eigen pasta.

Hierna volgen nog 6 gerechten en iedere keer mogen we na bereiding onze eigen creaties opeten. Aan het eind van de dag hebben we veel geleerd en gelachen en zitten we propvol. Erg geslaagd dus. Wat we over houden wordt in zakjes gedaan om mee te nemen. Hiermee kunnen we 's avonds John en Mary verwennen.

Ellende in de bergen

Voor de volgende dagen hebben we ons laten overhalen voor een trekking (triedeetoenei). We krijgen allemaal een rugzak met plastic zak om onze spullen in te doen, blijven ze goed droog. Dan worden we ingeladen in een truck en gaan we op weg. Eerst rijden we nog over de keurige Thaise snelwegen, maar na een stop bij een marktplaats gaan we de bergen in. Veel bochten omhoog en omlaag en niet iedereen bevalt dat even goed. Het is goed dat John achterin zit want zo kan hij zijn maag keurig op het wegdek leegpompen. Na een paar uurtjes is voor hem het leed geleden en stoppen we voor een lunch, waarna de eigenlijke trekking begint.

We lopen door een prachtig bergachtig landschap. Onze gids Pumpkin wijst ons aan dat achter een bergketen rechts van ons Myanmar (Birma) ligt. Veel meer dan dat, en de mededeling dat het straks gaat regenen, heeft hij niet te melden. Maar ja, deze trekking gaat ook niet om het spotten van wild ofzo. Nadat we ook een regenaankondiging van een kudde termieten hebben gehoord en gezien (ze trillen tegen de bladeren om iedereen naar huis te dirigeren) begint het daadwerkelijk te druppelen. Eerst zachtjes, maar dan steeds harder. Het is niet ver meer, zegt Pumpkin, maar we trekken toch maar onze poncho's aan. Ondertussen wordt het door de modder spekglad, waar vooral wij met afgesleten profiel op onze schoenen last van hebben. Terwijl de rest vooruit gaat glibberen en vallen wij moeizaam omhoog en omlaag. Uiteindelijk bereiken we onze bestemming: een dorpje van de Lahu stam. Val-einduitslag: Patrick 3 - Sabine 2.

Lahu bergdorp

In het dorpje is er een speciale grote hut gebouwd waar de toeristen in verblijven. Er is ons verzekerd dat dit de enige trekking is die hier langs komt, maar men gaat natuurlijk wel iedere dag of om de dag, zodat de mensen wel gewend zijn aan toeristen. Nadat we ons verschoond hebben en als alles te drogen hangt wordt het droog en gaan we het dorp verkennen. De mensen leven hier in hutten die veelal op palen staan. We lopen er tussen door, spiedend naar de bewoners die ook na de bui weer een kijkje buiten nemen. De kinderen zijn nieuwsgierig en willen graag met ons spelen. Jeff, een Amerikaan, blijkt hun grootste speelkameraad te worden. Na een uurtje rondkijken hebben we genoeg kiekjes van de mensen, kinderen, hutjes, varkentjes en uitzicht en keren we terug naar onze eigen hut.

Pumpkin bereid voor ons een heerlijke maaltijd en terwijl we daarvan genieten verzamelen zich een aantal vrouwen bij de hut. Zodra we alles op hebben en de tafel is leeggeruimd vallen ze aan, het is avondmarkt. Armbandjes, tasjes, waterdragers, etuis en mutsen worden ons aangeboden. Allemaal prullen natuurlijk, maar omwille van de aardige mensen koopt iedereen wel wat.

Als iedereen klaar is verdwijnt men weer met de handel en zijn we weer alleen. Maar dan is het tijd voor de Opium-dokter. In een klein hutje naast de onze ligt hij languit en kunnen geïnteresseerden om de beurt naast hem gaan liggen om een bolletje opium uit een pijpje te roken. Kost een euro per stuk en van één bolletje voel je niet veel. Alleen Jeff en Justin nemen er meerdere en zij zijn na 7 bolletjes toch wel een beetje high. Wij vinden het wel prima en doen niet mee met het circus.

De volgende morgen met frisse moed weer op en na een goed ontbijt gaan we weer op pad. Het is droog maar het water in het riviertje bij het dorp staat wat hoog zodat het oorspronkelijke plan om er doorheen te waden vervalt. Dan maar wat omlopen, een uur later komen we toch nog aan onze trekken als we via uitstekende rotsen een riviertje moeten passeren. Afijn, we moeten hem dus een stuk of 10 keer passeren en aan het eind heeft zo'n beetje iedereen wel 1 of 2 natte voeten gehaald. Dan nog een stevige klim en dito afdaling en we arriveren bij de rivier waarover we met een raft verder gaan.

Rafttocht

Na de lunch is het dan zover. Met vier man per raft met twee stuurmannen gaan we op pad. De dames zitten voorop en de mannen staan achterop. De rugzakken worden in het midden van de raft opgehangen zodat ze niet al te nat worden. Bij het vertrek spettert Pumpkin ons alvast even nat, de toon is gezet. Onze stuurmannen doen hun best om ons zoveel mogelijk door de bomen aan de zijkant van de rivier heen te sturen. We maken snel duidelijk dat we daar niet zo van gediend zijn en daarna gaat het beter. De rivier is niet zo heel wild en dat bevalt ons wel. Op de andere rafts probeert men elkaar zoveel mogelijk nat te krijgen, maar wij vinden het wel prima zo. Met alleen natte voeten en een natte kont voor de dames bereiken we, na een mini-waterval het eindpunt en stappen we af.

Als we nog wat nababbelen voordat we richting onze slaapplaatsen wandelen zien we Jeff (hij weer) tegen de waterval op zwemmen. Lukt natuurlijk niet en even later laat hij zich maar weer meeslepen met de rivier mee. Hij maakt geen aanstalten om terug te zwemmen en drijft steeds verder weg. Het blijkt dat hij begrepen had dat het dorpje waar we overnachten even verderop langs de rivier ligt. Uiteindelijk gaat Pumpkin er achteraan terwijl wij naar het dorp wandelen. Als we daar geïnstalleerd zijn en achter de pils zitten komen ze er aangelopen. Jeff was op een gegeven moment maar uit het water gegaan omdat hij het dorp maar niet tegenkwam. Na wat zoeken en vragen zonder succes kwam hij Pumpkin tegen die hem weer terug bracht. Pumpkin was er even stil van, hij had nog niet eerder een toerist op een trekking verloren.

Zang en dans

We zitten nu bij een dorpje van de Lisu stam. Deze mensen dragen nog wat meer hun traditionele, gekleurde kledij, maar verder komt het op hetzelfde neer: hutjes, varkentjes, kinderen etcetera. 's Avonds na het eten is er weer avondmarkt, maar dit keer wordt dat gevolgd door een dansvoorstelling van de meisjes uit het dorp rond het kampvuur. Wij mogen ook nog even meedoen natuurlijk en uiteindelijk belandt de gitaar bij Sabine in haar handen. Helaas bestaan er weinig Engelse liedjes waar iedereen op mee kan dansen, maar het was toch erg leuk. Dit keer verschijnt de Marihuana-dokter nog even en zijn er wat denkspelletjes om de tijd te doden. Maar erg lang duurt het niet voordat iedereen naar bed gaat.

Olifantje rijden

Als we weer wakker worden staat er weer een heerlijk ontbijt op het menu, brood met jam en eieren. Hierna verschijnt al snel de eerste olifant in het kamp, duidelijk een mannetje met twee enorme slurven. We krijgen nog even een demonstratie van het in- en uitschuiven van de achterste. Als iedereen zijn tas heeft ingepakt verschijnen ook de andere olifanten en kunnen we opstappen om op pad te gaan. Dit keer lopen de begeleiders naast of achter de olifanten en mogen de dieren zelf een beetje uitzoeken hoe snel ze lopen. Erg relaxed en vriendelijk tegenover de dieren. Na een tijdje steken we een rivier over waarbij we even het idee hebben dat we er af vallen, maar het gaat allemaal prima. Onze olifant schuurt de juk op zijn kont nog even weg tegen een boom en het laatste stuk mag Patrick op zijn nek rijden. Al met al een zeer geslaagd tochtje.

Grotrennen

Het laatste onderdeel op het programma is een grot. We worden er met de truck heengebracht, maar het laatste stuk moeten we lopen. Dat blijkt nog een behoorlijk stuk te zijn, Pumpkin is niet zo goed in het schatten van tijd, waarbij we ook nog even door een riviertje heen moeten. Sabine en Mary blijven achter bij de "kantine" van de grot en dat is maar goed ook. We dachten "ach, weer een grot" maar dat blijkt wel even anders. Het eerste stuk is nog net geen speleologie, maar met handen en voeten moeten we klimmen en dalen door de grot, waar onder ons door een riviertje stroomt. Daarna lijkt het wel het wereldkampioenschap grotrennen. Met de grote schijnwerper van de gids gaat dat nog wel, maar met een flauw zaklampje valt dat niet mee, zeker niet als je droge voeten wilt houden terwijl je tig keer het riviertje oversteekt. Patrick stoot nog een keer flink zijn hoofd omdat je nu eenmaal niet naar boven en naar beneden tegelijk kunt schijnen tijdens het rennen. Maar we hebben het allemaal toch maar weer overleefd, en daar gaat het toch om, nietwaar?

Na weer een goede lunch en het terugwandelen naar de truck aanvaarden we de terugreis. Dit keer houdt iedereen alles binnenboord en komen we na 3 uurtjes rijden weer veilig aan in Chang Mai. We bedanken Pumpkin voor de begeleiding en hollen naar onze kamers met douche. Het was een mooie, memorabele tocht, en dat was het.

Rust

Ons laatste dagje Chang Mai is een rustdag. Het is immers vakantie en dus huren we een fietsje om naar een sjiek hotel te rijden, waar we eens lekker aan het zwembad gaan liggen. Helaas, die is dus in onderhoud, maar, bij het tweede hotel is het raak. We zijn de enigen bij het zwembad en nemen het er eens lekker van. We krijgen nog wel een bui op onze kop maar dat hoort er nu eenmaal bij in de regentijd. Als we weer terugfietsen ziet Sabine een soort wildrooster over het hoofd. Haar voorwiel ging er nog goed overheen, maar het achterwiel niet, lekke band dus. Patrick mag dus met twee fietsen door het drukke verkeer fietsen terwijl lichtgewicht Mary bij John achterop gaat. En weer loopt het allemaal goed af.

Tijd om afscheid te nemen van Chang Mai en de aardige mensen van het Libra guesthouse. Sabine krijgt nog een bus talkpoeder mee tegen de uitslag die ze op de trekking had opgelopen en we krijgen ook ieder nog een fles water. Met de tuktuk gaan we naar het busstation om even later richting Sukhothai te vertrekken. Dit is ook weer een oude hoofdstad van Thailand en de ruïnes willen John en Mary graag nog even zien voordat ze teruggaan naar Bangkok. Wij reizen nog even mee om daarna door te gaan richting Laos.

New Sukhothai is niet echt een bijzondere stad. Het is de plek waar de meeste toeristen in de guesthouses verblijven om de ruïnes van old Sukhothai te bezoeken. Wij verblijven in het J en J guesthouse, gerund door een belg en zijn Thaise vrouw. Het is er erg schoon, rustig en gezellig, dus vermaken wij ons er wel.

Meer tempels

De volgende morgen gaan we op pad naar old Sukhothai. We delen de truck-bus met een hoop mensen, en worden keurig afgezet aan het begin van de oude stad. Daar huren we wat fietsen en op naar de tempels! De eerste is meteen de belangrijkste. Grote stupa's, boedha's en wat dies meer zij op een enorm terrein met vijvers en grachten. Best mooi allemaal, hoewel het erg vervallen is. Dat geldt eigenlijk ook voor de rest van de tempels in het centrale gedeelte, al zijn sommige beelden nog goed intact (of gerestaureerd). Het leukste wat we zien vinden we eigenlijk een oud vrouwtje dat in 1 van de vijvers met een net staat te vissen.

We maken ook nog een uitstapje naar een tempel in de oostelijke zone, waar een enorme boedha door een smalle opening al van veraf te zien is, best mooi. We sluiten af met een tempel in de stijl van Angkor, maar lang niet zo imponerend. Hier raken we nog aan de praat met een paar mensen die op een Peter Langhout trip zijn. Grappig om die eens aan te horen. Al met al vinden we, in tegnstelling tot wat anderen zeggen, Sukhothai niet zo mooi als Ayathuya, waarschjnlijk omdat hier het contrast met nieuwere tempels ontbreekt.

Vanwege de hitte (en tempelmoeheid?) gaan we na de lunch weer terug naar new Sukhothai. Daar douchen we en belanden we op het terras van ons guesthouse. We babbelen wat in afwachting van het tijdstip waarop we naar huis bellen. Patrick's moeder en Sabine's zus zijn jarig en dus moeten we even bellen. Goed om iedereen weer eens te horen, al is de verbinding niet zo goed en komen we soms niet verder dan "hoe is het?". Na het belletje vieren we het laatste avondje dat John en Mary hier zijn, pils!!

Inzegening

Door de vriendelijke belg van ons guesthouse is ons op het hart gedrukt toch vooral niet te vroeg weg te gaan. Vandaag bestaat het guesthouse precies 3 jaar en daarom komen de monikken het inzegenen, waarna er een gratis lunch is. We zien het personeel de hele morgen al druk in de weer met de bereiding van al het eten. En om 11 uur is het dan zover. De monikken zijn gearriveerd en zitten in het guesthouse te bidden, met iedereen er omheen. Wij mogen ook toekijken en foto's nemen, erg indrukwekkend. Als ze klaar zijn krijgen ze kado's en gaan ze naar beneden om te eten. Dan maken ze met heilig water en kwast nog een rondje guesthouse alvorens ze vertrekken, waarna het onze beurt is om te eten.

We houden het niet droog

Na de maaltijd is het tijd om afscheid te nemen van onze vrienden. Na een laatste omhelzing en afscheidszoen, vertrekken ze met een tuktuk. De tranen lopen over Sabine der wangen als we ze uitzwaaien. K**(censuur), waarom kunnen ze niet gewoon nog een maandje blijven? Deze vraag blijft nog zeker een week in onze gedachten. Ach, nog een aantal maanden en dan zijn we weer thuis, en zien we niet alleen John en Mary weer, maar iedereen die ons lief is!!

's Middags nemen we nog even een kijkje in de stad. Evenals een week eerder is de rivier weer overstroomd en staan de straten blank. We wanen ons in Praag, al valt het hier dit keer wel mee. Bovendien zijn de mensen het hier wel gewend, het gebeurt een paar keer per jaar in de regentijd. Toch is het een vreemd gezicht, en droge voetjes houden is onmogelijk.

De volgende morgen vroeg nemen we de bus naar Chang Rai. 7 uur bussen die er uiteindelijk 8,5 worden. En in Chang Rai besluiten we maar meteen door te rijden naar Chang Khong aan de grens met Laos. Als we daar aankomen is het inmiddels half negen. We staan aan de verkeerde kant van het plaatsje maar we liften even en de tweede auto die langs komt neemt ons al mee. Aardige mensen, die Thais. Ook dit plaatsje blijkt vol met toeristen en (dus) guesthouses. De door ons beoogde zit vol, maar de buren hebben nog plek. Dan naar een tentje voor een enorme Wiener schnitzel (ook hier!!) en dan naar bed om de volgende ochtend vroeg naar Laos te gaan.

In Noord-Thailand hebben we als de gemiddelde toerist de hoofdattracties bezocht. Hoewel dit dus een druk bezochte route is, laat het veel zien van wat Thailand te bieden heeft. We concluderen dat Noord-Thailand eigenlijk een langer bezoek in onze reis had verdiend, dan hadden we ook wat minder bezochte plekken kunnen aandoen. Maar dat houden we dan maar voor een volgende keer.

Ga terug naar: Turbo-toerisme rond Bangkok

Ga door naar: Schattig Luang Prabang

Ga naar het overzicht van Thailand

Wereldreis zonder vleugels