Vientiane

De laatste (voor anderen de eerste) stop op de toeristenroute door Laos is de hoofdstad Vientiane. Het is verreweg de grootste en drukste stad van Laos, met veel Franse invloeden. Wij zijn benieuwd of het toch ook de typische Laos sfeer uitademt.

Vanaf Vang Vieng gaan er 's morgens heel vroeg en laat in de middag bussen naar Vientiane. Daartussen zul je het moeten doen met omgebouwde pick-up trucks, die om het half uur vertrekken. We besluiten dit ook maar te doen, het is sneller en op een schappelijke tijd. Het blijkt net zo te werken als het bemo-systeem in Indonesië, mensen stappen in en uit onderweg. De weg is weer goed en gaat dit keer niet door de bergen, dus geen geslinger. We worden alleen in de buitenwijken van Vientiane al afgezet. Een tuktuk brengt ons verder de stad in.

Druk en duur

Als we weer op hoteljacht gaan, blijkt Vientiane een stuk drukker, minder vriendelijk en duurder dan de rest van Laos. En ook het niveau van de kamers is wat minder. Uiteindelijk komen we uit bij een centraal gelegen hostelletje, waar we een kamertje met badkamer voor 6 $ kunnen krijgen. Maar eigenlijk besluiten we dan al niet al te lang te blijven. 's Middags en 's avonds wandelen we wat door het centrum en langs de rivier en lijkt het allemaal wel mee te vallen. Maar het lijkt allemaal meer Thailand dan Laos.

De volgende morgen maken we een wandeltocht door Vientiane. We passeren wat wats, waaronder de oudste in Laos. De stijl van de tempels is hier wat anders dan in Luang Prabang, maar verder niet al te veel bijzonders. Ook het presidentiele paleis is niet zo speciaal, evenmin als de koloniale huizen.

Fietstocht

Voor de rest van de bezienswaardigheden moeten we een fiets huren, wat we dan ook doen. We zetten koers naar de Pat Xai, een Arc de Triomphe, maar dan Aziatisch. We fietsen er omheen en zetten koers naar de That Luang, die we in de verte al zien. De That Luang is een enorme goudem stupa, die op een plek staat waar al sinds de derde eeuw een stupa moet hebben gestaan. De huidige is nog niet zo oud, maar is al diverse keren gerenoveerd en veranderd. Vooral van afstand is hij mooi, van dichtbij is er verder niet veel bijzonders aan. Om de stupa staan nog een paar wats en een standbeeld van een oude koning. Als we dit staan te bewonderen komt er net een begrafenisstoet aan, met monikken voorop en het gevolg rond de doodskist die op een wagen staat. Pikken we toch weer even mee.

Toch Laos

We vervolgen onze fietstocht langs wat wats en eten bij een wat afgelegen guesthouse. Dan besluiten we nog even een kijkje te nemen op het eiland in de Mekong rivier voor de stad. De grootte van dat eiland hangt af van de waterstand, maar er blijken ook nog mensen op te wonen. Via een lange brug fietsen we erheen en eindelijk zien we weer wat van het echte Laos. Houten huizen en mensen die eenden hoeden, groente verbouwen en vissen in de rivier. We worden vriendelijk begroet en kinderen zwaaien naar ons, erg leuk. Tevreden keren we weer huiswaarts.

's Avonds eten we in een goed restaurant, daaraan is in Vientiane geen gebrek. Daarna wandelen we nog langs de rivier en nemen een pils op de oever, mijmerend over Laos en Thailand dat aan de andere kant van de rivier ligt. Aan een tafel naast ons rinkelt een mobiele telefoon, wat onze gedachte bevestigt dat Vientiane meer weg heeft van Thailand dan van Laos. Wanneer we de volgende dag per tuktuk naar de Friendship bridge, de grens met Thailand, gebracht worden, zien we de oorzaak hiervan. Grote vrachtwagens met Thaise goederen rijden in colonnes naar de stad. Vientiane is de enige stad in Laos die een goede verbinding heeft met de buitenwereld.

Ga terug naar: Vang Vieng relaxed?

Ga door naar: Laatste etappe: Nong Kai-Bangkok

Ga naar het overzicht van Laos

Wereldreis zonder vleugels