Afrika 1998-1999

Op aanraden van een bevriend stel boekten we deze reis bij Amfibie Treks, die ons de mooiste plekjes van Oost Afrika zou laten zien. De reis was georganiseerd, we zouden op een truck vervoerd worden en in tentjes slapen. De chauffeur was tevens kok en bij de gezamenlijke maaltijden hadden we bij toerbeurt corvee. De open truck was uitgerust met twee zitbanken aan de zijkanten, zodat we zonder ons hoofd te hoeven draaien de hele route konden volgen.

Nairobi

Bij aankomst op Nairobi werden we opgewacht door Gerard, onze chauffeur, en direct naar de truck gebracht. Binnen een half uur zaten we dus op de savanne en zagen we onze eerste gazelles. Terwijl we Nairobi binnenrijden kijken we onze ogen uit, we zien grote bedrijfspanden met daarnaast hutjes voor de zwarte arbeiders, ook zien we grote gebouwen in aanbouw, waarbij de steigers simpelweg uit takken bestaan. Naarmate we verder de stad inrijden zien we meer mensen tussen de auto's krioelen. Kortom, de cultuurshock was overweldigend. We komen aan bij een campsite die zich midden in Nairobi bevindt. Hier is de sfeer gemoedelijk en maken we kennis met onze medereizigers zie hier al waren. De tentjes worden opgezet en we schuiven aan voor ontbijt aan de lange tafel. Zo krijgen we direct een indruk van hoe we de komende weken gaan doormaken.

's Middags maken we een wandeling naar het centrum van Nairobi. Wederom worden we overspoeld met indrukken, we worden veel lastig gevallen door bedelaars en we worden veel aangestaard, wat een onveilig gevoel geeft. Na een drankje op een terras houden we het dan ook snel voor gezien. Op de terugweg lopen we nog even langs de Amerikaanse ambassade, die een paar maanden geleden nog gebombardeerd is.

's Avonds krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Tijdens het toetje begint het echter te regenen en dat houdt niet meer op. Omdat er een zeil over de tafel is gespannen worden we niet direct nat, maar langzaam verandert het terrein in een modderpoel. Na een drankje in het campsite gebouwtje gaan we toch maar ons tentje opzoeken, anderen kiezen ervoor op zolder van het gebouwtje te slapen. Ons tentje houdt echter goed stand en de volgende morgen worden we weer wakker onder een stralende zon.

De Masai

Na het ontbijt gaan we snel op weg en het duurt niet lang of we zien het eerste wild: een gnoe. Er volgen nog vele zebra's, gazelles, struisvogels enzovoorts. Na een paar uur rijden stoppen we bij een dorpje en stuurt Gerard John, onze Keniaanse hulp, er opuit om een geslachte geit te kopen. Deze zal dienen als kado voor de Masai-stam waar we op bezoek gaan.

Als we de weg afrijden en na een zandpaadje een grasveld oprijden wordt Gerard enthousiast begroet door wat later het stamhoofd blijkt te zijn. Deze Masai heeft in Engeland gestudeerd en werd na terugkomst weer als stamhoofd geaccepteerd hoewel hij wel buiten het dorp in een stenen huis woont. Nadat we de tentjes weer neergezet hebben heeft het stamhoofd twee fantastisch uitgedoste krijgers opgetrommeld die ons meenemen voor een wandeltocht.

We lopen dwars door het dorre landschap en zien vele termietenheuvels, vogels en ander natuurschoon. Plots zien we een omheining met huizen daarin. Kinderen hollen naar buiten om ons te begroeten. Enigszins verlegen draaien ze hun hoofd naar ons toe om zich te laten aaien door deze gekke blanke mensen. Een moeder komt nog aangesteld die ons helaas het fotograferen verbiedt. Zwaar onder de indruk lopen we verder. Het gaat bergop en uiteindelijk komen we bij een grot waar de Masai krijgers tijdens hun opleiding lange tijd dienen door te brengen. We horen de verhalen van de zoon van het stamhoofd aan en zien de resten van een vuurtje, botten van opgegeten dieren en schilderingen gemaakt met dierlijk vet. De krijgers poseren nog samen met ons en hebben evenveel plezier als wij.

Na terugkomst verbazen we ons over de goede smaak van lauw bier na zo'n hete tocht. Langzaam aan maken we ons klaar voor de maaltijd en wachten tot het donker wordt. We maken een kampvuur en wachten rustig op wat komen gaat.

Na al geruime tijd geluiden van elkaar roepende Masai gehoord te hebben zien we uiteindelijk lichten opdoemen. Onder zacht gehum verschijnt langzaam een groep Masai krijgers. Afgewisseld door uitleg van het stamhoofd vertonen zij hun dansrituelen. Zwaar onder de indruk bekijken wij dit, totdat we uitgedaagd worden om mee te doen. Schoorvoetend geven we hieraan toe en het wordt een onvergetelijke ervaring. Na afloop proberen we nog een gesprek met enkele krijgers aan te knopen, maar veel verder dan het "Me Tarzan, You Jane" niveau komen we niet.

Als het eerste zonlicht weer op ons tentje valt worden we opgeschrikt door wilde geluiden. Al snel blijkt dat de Masai krijgers, die ter bescherming bij onze tenten bleven slapen, bij het ontwaken flinke gromgeluiden laten horen. Bij het ontbijt nemen ze alleen thee, maar wel met erg veel suiker, wat hilarische taferelen oplevert.

Na het ontbijt neemt het stamhoofd ons mee naar de kraal van zijn familie. Hier mogen we wel foto's nemen en hij legt onder andere de besnijdenis en andere gebruiken bij de Masai uit. We nemen ook een kijkje in de kleine, van takken en koeienmest gebouwde hutten. Ontroerende taferelen als Sabine kinderkleding uitdeelt aan de kleintjes. Uiteindelijk nemen we afscheid van de Masai en springen we op de truck richting Tanzania.

Tanzania

Al snel naderen we de grens waar de truck omringd wordt door verkopers. Hier kopen we een Masai dekentje omdat onze slaapzak te warm is. Na de grensformaliteiten gaan we verder en na een paar uur doemt de Kilimanjaro op. Na een paar foto's van deze berg genomen te hebben vervolgen we de reis naar Arusha. Hier wisselen we geld en worden we weer lastig gevallen door verkopers van souvenirs. Een verkoper wil zo graag z'n speer kwijt dat hij van alles als ruilobject wil aannemen. Als ik aangeef dat hij mijn schoenen of horloge echt niet mag hebben wijst hij op mijn T-shirt. OK, die kan ik wel missen, maar nee, hij geeft aan dat hij er drie wil. Die heb ik niet, wel twee, namelijk die van Sabine en die van mij. Na een aarzeling gaat hij akkoord en onder grote hilariteit van alle andere verkopers en omstanders trekt Sabine haar T-shirt uit. Met de Masai deken omgewikkeld en een speer rijker rijden we weer weg.

Zanzibar

De reis gaat door naar Dar Es Salaam. Hier blijft Gerard met de truck achter en pakken we de boot naar Zanzibar. Op dit kruideneiland zullen we twee dagen blijven.

Voor de eerste dag boeken we de Spice Tour. In een busje worden we eerst naar een ruine van een paleis gebracht en daarna worden we rondgereden en krijgen we overal uitleg over de kruiden die op Zanzibar groeien. Een soort kruising tussen Eddy Murphy en Harry Vermeegen doet dit erg grappig en hij laat ons van alles proeven. Een jonge knaap klimt in een palmboom om kokosnoten voor ons te plukken. 's Middags gaan we per boot naar Prison Island, waar we grote landschildpadden zien, zonnen op het strand en snorkelen, waarbij we vooral mooie zeesterren zien. Bij terugkomst genieten we van een mooie zonsondergang op het strand.

De volgende dag boekten we een toer naar de andere kant van het eiland waar we zouden zwemmen tussen de dolfijnen. Het busje werd weer volgeduwd en we gingen op weg. Na wat trammelant met de politie (er stond iemand achterop het busje wat niet mocht) en een hobbelige weg kwamen we aan bij een klein dorpje aan het strand. Vele bestuurders van bootjes kwamen op ons af om ons over te halen met hen mee te varen en uiteindelijk gingen we op weg in een klein, snel bootje. Na een kwartiertje varen zagen we dolfijnen. We waren niet de enigen en er speelde zich een tafereel af waarbij de verschillende bootjes zo snel mogelijk naar de plek voeren waar dolfijnen te zien waren. Iedere keer sprongen de passagiers dan in het water, maar de dolfijnen waren dan vaak al weer verdwenen. Het werd niet duidelijk of de dolfijnen nu met de bootjes speelden of dat de bootjes de dolfijnen opjoegen. In ieder geval hebben we toch nog twee keer dolfijnen van dichtbij onder water gezien.

's Avonds gingen we naar Zanzibar Old Town, met smalle straatjes en vele souvenirswinkeltjes. Omdat het Rammadan is werd na zonsondergang veel eten verkocht op een apart pleintje, erg gezellig en lekker. De tweede dag gingen we na zo'n maaltijd weer op de boot.

De bootreis terug voer in een paar uur naar Dar Es Salaam. Om havengeld te besparen ging hij echter voor de haven voor anker om pas de volgende morgen binnen te varen. Om op het dek te slapen werden er aan de lokale bevolking matjes uitgereikt, de meeste toeristen hadden comfortabele stoelen. Omdat wij echter op het dek wilden slapen (lekker languit) ging ik tussen de locals in de rij staan, wat hilarische taferelen opleverde. Uiteindelijk voeren we na een korte nachtrust de haven weer binnen, waar Gerard ons al stond op te wachten.

Kerst in de bush

Het was inmiddels eerste Kerstdag en na het ontbijt gingen we rijden om het kerstmaal diep in de bush te nuttigen. Onderweg kwamen we langs vele dorpjes met hutjes en overal staan kinderen naar ons te zwaaien. Af en toe gooien we een tennisballetje naar ze toe wat onder luid gejuich ontvangen wordt. Uiteindelijk naderen we Mikumi National Park en slaan we vlak hiervoor ons kamp op. Gerard maakt een heerlijk kerstdiner en we zingen kerstliederen rond het kampvuur.

Tweede kerstdag rijden we al vroeg Mikumi binnen. Het duurt niet lang of we krijgen wild te zien. Naast gazelles en zebra's, die we al gezien hadden, nu ook groter wild als olifanten en giraffen. Als we het park weer uitrijden zetten we vaart richting Malawi.

Voor de grens met Malawi maken we nog een stop bij een opgraafplaats van prehistorische botten. Ook is hier een mooie canyon te zien en we maken dus een mooie wandeling.

Malawi

Als we de grens met Malawi passeren zien we na een uurtje rijden al in de verte het meer van Malawi opdoemen. Door een prachtig berglandschap naderen we dit meer en we stoppen bij een campsite aan de oever van het meer. De komende dagen zijn heerlijk, we rijden langs het meer en stoppen dan 's middags bij een campsite waar we kunnen zwemmen en zonnen. Dit is een fantastische afwisseling van de lange dagen op de truck.

Als we weer de bergen in rijden maken we een stop bij een familie waar Gerard al eerder stond. Hier mogen we op het erf parkeren en maken we het Afrikaanse leven van dichtbij mee. Deze Afrikaan heeft een kinine plantage en 4 vrouwen en 13 kinderen. Het huisje heeft voor iedere vrouw een kamer en de kinderen delen een kamer. Zelf slaapt hij bij de vrouw waar hij op dat moment zin in heeft. We zien hoe er gekookt wordt onder een afdak naast het huisje en hoe de kinderen 1 voor 1 gewassen worden. Na het geven van wat kado's (kleertjes, pennen en plastic waterflessen) nemen we de volgende morgen weer afscheid.

We rijden door naar Lilongwe, de hoofstad van Malawi. Hier bezoeken we het winkelcentrum, met daaromheen een Afrikaanse souvenirmarkt. De camping hoort bij een golfclub, en we merken dat hier nogal wat discriminatie heerst. Niet alleen de zwarten mogen de kantine niet in, maar ook wij niet bij gebrek aan correcte kleding.

's Avonds maken we een kampvuur en wachten onder het genot van oliebollen en een drankje op middernacht. Als het eindelijk zover is (iedereen heeft ondanks het zingen van liederen behoorlijke moeite de ogen open te houden) luidt Gerard het nieuwe jaar in met de claxon van de truck. Van verder vuurwerk boven de stad is geen sprake, Afrikanen geven hun geld liever uit aan een snee brood. We maken nog een dansje en drinken champagne, maar al snel gaat iedereen naar zijn tent.

Zambia

In het nieuwe jaar rijden we door naar Zambia, waar al snel opvalt dat de wegen een stuk slechter zijn. Na veel gehobbel maken we kamp in de bush vlakbij een telecommunicatiepost. Vlak na het eten krijgen we bezoek van twee jonge bewakers van deze post. Gerard geeft ze soep en ik mag het antieke geweer van 1 van hen vasthouden. Het is maar goed dat ze ook nog een kattepult bij zich hadden, want ik geloof niet dat het ding het nog deed.

De volgende dag maken we een stop in Lusaka. Deze hoofdstad van Zambia maakt een wat grauwe indruk. Wanneer we wat verder van de truck weglopen komen we bij een Afrikaanse markt, maar de sfeer is hier een stuk minder vrolijk dan in de andere landen. We gaan dan ook snel verder richting Zimbabwe, en maken kamp op een campsite vlak voor de grens langs de Zambezi. Hier is het goed toeven en smaken de Zambezi-biertjes prima.

Zimbabwe

Na de grensovergang stoppen we om geld te wisselen. Hier zien we een kolonie bavianen die de auto's op het parkeerterrein brutaal benaderen. Niet voeren, horen we, deze dieren zijn een plaag voor de bevolking die ze dan ook liever afschiet.

We vervolgen onze weg en kiezen voor een route langs het meer van Kariba. Hier rijden we weer langs vele dorpjes met hutjes en is het landschap prachtig. We maken een wandeltocht 's morgens vroeg en de bevolking spreekt ons aan en wil dat we foto's van ze nemen. Ze vragen ook of onze auto soms kapot is, wandelende blanken zien ze hier nooit.

We passeren het Matusadona National Park op een twintigtal kilometer afstand, toch zien we voetsporen van olifanten en zelfs van een jachtluipaard. We maken bushcamp en rijden door naar Victoria Falls.

Victoria Falls

In de verte zien we al een nevelwolk die opspat van de watervallen. We rijden het dorp binnen en hier blijkt de commercie al toegeslagen te hebben. Na het opzetten van de tentjes bezoeken we 's middags direct de watervallen, die een verpletterende indruk maken. We sluiten de middag af met High tea op het terras van het sjieke Victoria Falls Hotel.

De volgende dag maken we een wandeling naar de big tree, een grote baobab boom, en langs de zambezi. In het dorp maken we een reservering voor een raft-tocht op de zambezi.

Na een introductie over het raften (als je eruit valt, voeten naar voren om de krokodillen weg te trappen) dalen we de canyon af en stappen in een raft. Al snel blijkt dat de Zambezi heftiger is dan de Tully in Australie. Bij de derde rapid slaat onze boot om en dat zou niet de laatste keer zijn. Voor de "washing machine" legt onze instructeur uit dat als hier vooral de linkerzijde doorpeddelt er niets kan gebeuren. Bij de eerste golf liggen er echter al twee aan de linkerkant uit, en 1 van die twee greep een peddel van een derde. Gevolg: de boot sloeg om en we werden allemaal door het water naar beneden gezogen. Even dachten we dat we er geweest waren, maar we kwamen toch nog boven. Andere rafts plukten ons 1 voor 1 uit het water. Het moet er allemaal nogal heftig hebben uitgezien, sommige mensen in andere rafts waren zo geschrokken dat ze zaten te huilen. Maar iedereen had het overleefd en vrolijk gingen we verder. Aan het eind tilden we de raft op de kant en moesten we nog 200 meter klimmen om de canyon uit te komen. Uitgeput kwamen we boven en namen we een biertje om bij te komen.

Na een welverdiende nachtrust bezochten we nog eenmaal de watervallen. In het park zagen we ook nog een varaan en wat apen. Bovendien konden we het bungee-jumpen van de victoria bridge volgen. 's Middags stapten we voor de verandering op de nachttrein naar Bulawayo, terwijl de truck 's morgens al vertrokken was.

Bulawayo

Op het station van Bulawayo stond Gerard ons weer op te wachten om ons naar de campsite te rijden, waar het ontbijt stond te wachten. Op het moment dat we aankwamen begon het te hozen en dus snel eten en in de jeeps die ons op safari door het Motopos National Park zou rijden. Het weer klaarde weer op toen we daar aankwamen en we maakten een paar stops bij een militaire begraafplaats, rotstekeningen van de bosjesmannen en het graf van Cecil Rhodes, prachtig gelegen bij een balancerende rotsformatie. 's Middags gingen we op zoek naar wild en uiteindelijk zagen we waar we voor gekomen waren: neushoorns. Ook nog ander wild als sabelantilopes, klifspringers en krokodillen. Al met al weer een geslaagde dag.

Na een braai van Gerard slapen in de tent en weer op weg richting Harare. Onderweg een kamp opgeslagen bij wat afgelegen ruines zoals die ook in Great Zimbabwe voorkomen.

Harare

Na twee lange rijdagen door wat saai landschap maar met goede wegen kwamen we aan in Harare. Hier stonden we buiten de stad op een prachtige campsite langs een rivier. Hier zouden we de laatste 3 dagen van onze vakantie vertoeven.

Op de eerste dag gingen we naar de binnenstad van Harare. Dit blijkt een aardig westerse stad te zijn, hoewel we hier en daar nog wel een afrikaanse markt tegenkomen.

Voor de tweede dag (en de eennalaatste in Afrika) boekten we een bezoek aan het Lion and Cheetah park. Roofdieren hadden we nog niet gezien in Afrika dus dan maar in gevangenschap. Behalve een dierentuin heeft het park een safarigedeelte waar de roofdieren (wezen uit de wildernis en nakomelingen daarvan die niet meer teruggezet kunnen worden) los rondlopen en gevoerd worden. Ook mochten we spelen met leeuwtjes van respectievelijk 2 weken (erge kleintjes die amper konden lopen) en 2 maanden oud. Deze laatste waren erg speels en erg leuk. Net poezen, maar dan met klauwen zo groot als je hand. Leeuwen van 4 maanden zaten in een kooi ernaast maar het was duidelijk dat die al veel te sterk waren om mee te spelen.

De laatste dag hebben we doorgebracht aan het zwembad, terugkijkend op een vemoeiende, maar mooie vakantie.

Ga naar het overzicht van Voorgaande reizen

Wereldreis zonder vleugels