Wat nu? Na 270 dagen

Bijna 9 maanden onderweg en we bevinden ons wederom in Bangkok. We sluiten hiermee dus weer een gedeelte van onze reis af en het is nu, meer dan ooit, tijd voor de vraag, wat nu? En dus een speciale aflevering in de serie "de balans".

Afgelopen periode

De afgelopen weken hebben we het lekker rustig aan gedaan in Lake Toba's Tuk tuk en Bukit Lawang, beiden op Sumatra, Indonesie, en daarna een week in Georgetown op Penang, Maleisie.

We hebben allebei een beetje last van tempelmoeheid. We hebben weinig zin meer alle tempels en andere bezienswaardigheden te bezichtigen. We proberen dus om nu soms wat anders te doen zoals de houtsnijcursus in Tuk tuk. Maar dat soort dingen zijn niet overal voor handen of zijn erg duur. En we moeten ook voorzichtig zijn met de handen van Patrick, want die snee zichzelf behoorlijk diep in zijn hand. Duidelijk geen kind van zijn vader!

Het reistempo is dus een stuk lager geweest dan het eerste half jaar. We hebben ook veel met boten gereisd, en nu we weer op het vasteland van Azie zijn kunnen we ook weer wat vaker met de trein reizen, alles beter dan lange busreizen door de bergen. Die zijn we allebei een beetje zat. We schatten de afgelegen kilometers nu op zo'n 30000.

Financien

Financieel gezien staan we er nog steeds goed voor. Sabah en Sarawak waren wel wat duurder dan Indonesie en zelfs ook dan Thailand en het vasteland van Maleisie. Brunei was natuurlijk nog wat duurder dan Sabah en Sarawak. Ook hebben we wat souveniers gekocht en opgestuurd naar huis, wat natuurlijk ook de nodige kosten met zich meebrengt. In Sabah en Sarawak hebben we voor ongeveer 45 euro per dag rond getrokken. Hier is ons souvenier niet bij geteld. Brunei, waar we maar twee dagen geweest zijn, was 51 euro per dag. Sumatra was weer een stuk goedkoper met een gemiddelde van 29 euro per dag. Dit brengt ons op een gemiddelde van 1320 euro per maand, zo'n 600 euro minder dan begroot.

Ook de situatie thuis gaat goed. Het huis is nog steeds verhuurd en dus zijn de inkomsten daar in balans met de vaste uitgave posten. Zaakwaarneemster Inge meldt zelfs dat de extra meevallers (belastingteruggave, bonusregeling en god mag weten wat) dusdanig zijn dat onze spaarrekening nog nauwelijks aangetast is. We kunnen het hier dus nog wel even uitzingen.

Gezondheid

Over de gezondheid hebben we nog steeds niets te klagen. Tot nu toe blijft het bij af en toe diarree of juist verstopping, bij Sabine nog steeds voor busreizen, en nu ook soms voor bootreizen. Ook Patrick heeft nu soms last van misselijkheid tijdens vervelende busreizen. En wij maar denken dat we daar ondertussen toch wel aan gewend zouden moeten zijn. Het lijkt juist erger te worden! Met de malariatabletten zijn we nu even gestopt, om weer te beginnen als we weer de bossen ingaan.

Wat nu?

Bijna 9 maanden onderweg dus, en we beseffen nu toch wel dat de tijd erg snel gaat. In december had ik (Sabine) bij mezelf gedacht dat we rond deze tijd wel weer thuis zouden zijn, ik had toen zo'n heimwee. Maar zoals we ons nu voelen kunnen we nog wel een tijdje vooruit. We zijn verslaafd aan de vrijheid die het reizen je geeft. Niet op maandag om 7.00 uur je bed uit om te werken en dan 's avonds haasten om te sporten. Gewoon het gevoel van niets moet en alles mag, of het vergeten welke dag het vandaag is, is toch wel iets heel bijzonders.

We gaan dus nog even door, maar dan komt de vraag: waarheen? Zoals bekend was ons originele plan om overland via China, Tibet en Nepal India te bereiken en dan de oude "hippie-trail" Pakistan, Iran en Turkije naar Europa. Vanwege de burgeroorlog in Nepal, de oorlog tussen India en Pakistan en de weerstand in Pakistan tegen de Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme is deze route echter van de baan.

Willen we ons overland idee vasthouden, dan zijn er maar weinig alternatieven. Natuurlijk, we kunnen weer terug met de Trans-Siberië-express, waarbij we dan nu wel Mongolië aan zouden doen, maar dat is niet zo uitdagend. Bovendien komen we dan in het najaar in Noord-oost Europa aan en dat is niet de beste tijd daar. Het enige wat dan nog overblijft is om via Centraal Azië Iran te bereiken. Dus: China, Kazachstan, Oezbekistan, Turkmenistan, Iran. We zijn druk bezig geweest om uit te zoeken hoe we de verschillende visa hiervoor kunnen regelen. Het lijkt wel te kunnen, maar geeft heel veel rompslomp, zowel hier in Bangkok als in de desbetreffende landen zelf. En is dat het helemaal wel waard terwijl op die route hooguit Oezbekistan iets moois te bieden heeft?

Mochten we besluiten om het overland-idee te laten varen, dan zijn er verschillende mogelijkheden. Ten eerste kunnen we gewoon wat overslaan en naar Iran vliegen. Maar we kunnen ook besluiten dat we wat meer luxe willen. Naar Darwin vliegen en dan per camper West-Australie af en daarna Nieuw Zeeland is dan een goede keuze. Of een vlucht naar Kenia om onze oude liefde voor Afrika weer op te pikken. Opties genoeg dus.

En dus spenderen we onze dagen in Bangkok met wikken en wegen, informatie zoeken op het Internet, mogelijkheden en prijzen opvragen voor vliegtickets, etcetera. Moeilijk, moeilijk. Maar uiteindelijk is de kogel door de kerk. Op 16 september vliegen we naar ...... Istanboel!! Wel even de vleugels vn het vliegtuig slopen zodat we onze website kunnen blijven gebruiken. In Turkije kunnen we makkelijker een Iran visum en passende kleding krijgen dan hier. Na deze twee landen bekijken we of we terug reizen (overland) of nòg een vlucht pakken, en wel naar Ethiopië, waar Amfibie Treks aan een mooie tocht door Afrika begint.

Maar de eerst komende weken is het nog Zuid-Oost Azië. We hebben nog een visum voor Laos geregeld, maar eerst komen onze vrienden John en Mary naar Bangkok om met ons het noorden van Thailand te verkennen. Daar kijken we erg naar uit, weer effe lekker bijkletsen over de Veen enzo. En hopelijk nemen ze paprika chips mee!

Gek is dat, dat als je aan Nederland denkt, dat je altijd aan lekkere chips, kroketten, mayonaise, drop en andere eetbare dingen moet denken. Alsof het hele leven om eten draait, wat misschien ook wel zo is? Natuurlijk zijn er nog steeds momenten dat je best wel weer even thuis zou willen zijn. Even langs gaan bij onze familie's en vrienden, of een avondje naar de kroeg. Vooral nu het zomer is in Nederland, overal festivals, en leuke dingen te beleven. Maar wij zullen ons de komende periode ook prima vermaken, we hebben er veel zin in!!

Ga naar het overzicht van Algemene zaken

Wereldreis zonder vleugels